klik op de foto’s voor een vergroting!

ESM 2003 - Oxford, UK.

Aanvankelijk geboekt voor ‘n 5-daagse trip, echter HV-dag zelf ging niet door; dan maar ‘n dagje door Nederland rondrijden richting Hoek van Holland, alwaar we direct aan de zeehaven een hotelletje incl. Restaurant boekten “Hotel America. We zaten nauwelijks 300 m van de Boort en dat hebben we geweten ook. Vantevoren even op de menukaart gekeken en ja hoor op de menukaart stond  ‘n heuse zeetong vermeld, een van mijn lievelingsgerechten en waar kan ik die nu beter genieten dan aan de kust, dacht ik nog. Even reserveren. Na ‘n gezellige aperitief elders zochten wij het desbetreffende restaurant met de fameuze zeetong weer op, alwaar ik al vrij snel mijn smaakpapillen moest teleurstellen; heden geen zeetong, mijnheer !!!. Enfin, dat begint al goed. Na deze teleurstelling, dan maar vroeg naar bed en morgen er weer fit uit.

Wat Hotel/restaurant "America"”ons echter niet had laten weten, was dat ze ook nog over ‘n disco beschikten. Ook dat hebben we geweten. Na ‘n half uur doezelen ging om 24.00 uur de disco open met zijn bekende gerommel van de bassen: “pa-hoem-pa, pa-hoem-pa, pa-hoem-pa, pa-hoem-pa” , dan maar op mijn goede oor gaan liggen; ook dat mocht niet baten. Na 20 minuten woelen, ik naar beneden naar de uitbater, met ‘t vriendelijke verzoek of ‘t aantal decibel niet wat minder kon. Dit kabaal kun je gasten niet aandoen. Maar hij was onverbiddelijk. Mijnheer, dit is ‘n disco en die sluit pas om 04.00 uur vannacht. Dus ik naar buiten op zoek naar ‘n ander hotel. Helaas alles volgeboekt. Na de 2e poging om mijn nachtrust te vinden, weer naar beneden op zoek naar ‘n andere kamer. Die konden we dan nu krijgen om 1.30 uur, want andere gasten waren niet op komen dagen. Wij een etage hoger. Minder kabaal, alhoewel, tegen drieen werd ‘t bezoek aan de disco wel minder, maar ‘t lawaai buiten nam toe door geroezemoes, gekibbel en draaiende motoren. Toen we uiteindelijk om half vijf in slaap vielen, ging ‘n uur later alweer de wekker: klaar voor de overtocht.

Op de parkeerplaats even wachten op de medereizigers, want die hadden de tickets, waarna een gezellige overtocht naar Harwich, waar ik bij ‘t nemen van de eerste-de-beste rotonde net even plots opkomend verkeer van rechts van mij kon ontwijken. Eindelijk dacht ik: “alweer een stoute jongensdroom gaat nu in vervulling”; lekker links blijven rijden en toch nog rechts inhalen en nog legaal ook !! Hihihi.

Na enkele uren “tegen ‘t verkeer inrijden”heerlijke landweggetjes gevonden op zoek naar de engelse pub en nog gevonden ook, waar we ons tegoed deden aan de nodige consumpties. Voor ‘n ieder wat wils en voor we ‘t wisten, reden we zo ‘t fraaie Belfry Hotel binnen, gelegen in ‘n prachtige landelijke omgeving, net Zuid-Limburg.

In de loop van de middag met 2 taxi’s naar ‘t centrum van Oxford,waar we via ‘n “hop on/hop off”open dubbeldekker een fraaie rondrit maakten door deze bijzondere stad met zijn rijke historie aan diverse “colleges”. Volkomen uitgedroogd kwamen we al gauw terecht in “The Child & Lamb” pub, waar we onze dorstgevoelens rijkelijk konden laven aan de “pints”. Met een voldaan gevoel weer terug naar ‘t Belfy Hotel, waar we met zijn allen lekker hebben gedineerd.

De volgende dag ‘n bezoek aan de fraaie imposante Loc’s en de kleinste kolengestookte locomotiefjes, een heerlijke rit door prachtige old-english landschap met zijn fraaie vakwerkboerderijtjes, geflankeerd door 2 Stags en een oranje Morgan.

S’avonds aan ‘t diner genoten van de act van “Magic Marco”, die ons respect afdwong vanwege de een na de andere goocheltruc, totdat ik s'ochtends tot de ontsteltenis kwam: “waar zijn mijn (enige) autosleutels”. Alles afgezocht, tot 3-4x aan toe alle kleding en koffers in– en uitgepakt, ‘t zal toch geen act van Magic Marco zijn geweest. De halve ontbijtzaal in rep en roer. Paniek bij de receptie, de obers, kelners, waiters. Jacques & Marij zijn de autosleutels kwijt en ‘n copie hadden we in al die jaren nog niet laten maken !! En tot mijn stomme verbazing, opende een collega met zijn Stag Sleutels mijn linker voorportier en kofferruimte. Echter ‘n start met zijn stag-sleutels zat er helaas niet in. Kommer en kwel. Het tafelkleed en kleding van de obers bevonden zich inmiddels in ‘n wasserette elders en niemand had mijn stag-sleutels gevonden. Zou ‘t dan toch ‘n act van Magic Marco zijn geweest?? Maar niets is minder waar.

Uiteindelijk kwam iemand trots en fier als ‘n pauw met mijn sleutels aanzetten, uiteindelijk gevonden, in ‘t handtasje van een medefeestgangster, die– zich nergens van bewust en hogelijk verbaasd over dit gebeuren—zich tijdens ‘t diner kennelijk over mijn sleutels had ontfermd.

Uiteindelijk konden we nog op tijd met zijn allen naar Woburn Abbey, a home of the dukes of Bedford, riant gelegen in ‘n prachtig park met hele kuddes levende STAGS. Wat willen we nog meer. Dit alles genietend in 4 zonnige dagen. Op de terugweg naar Colchester werden we verrast met ‘n extra overnachting in ‘n rustig hotel inclusief restaurant en zonder disco.