|
Het leven is goed in het Brabantse land
Daar gingen we dan op zondagmorgen om 9.00 uur naar het Brabantse om onze Stagvrienden weer te ontmoeten en eens met eigen ogen te zien of het er werkelijk zo goed is! Want er is aan het Twentse land volgens mij ook niet veel mis maar misschien ben ik niet geheel objectief. Enfin, laten we ons verrassen. Overigens voor een zondag best vroeg om op pad te gaan maar je moet er wat voor over hebben. Misschien is het een idee in de toekomst de evenementen pas na de lunch te starten dit i.v.m Sjaan’s startproblemen. Want jullie willen niet weten hoe alle dinges vroeg ik mijn bed uit moet om op tijd klaar te zijn. Vroeger ging het nog wel maar om een of andere duistere reden heb ik steeds langer nodig om de wallen weg te werken etc. Ik zal jullie verder de details besparen.
|
klik op de foto’s voor een vergroting
|
|
|
|
|
|
|
|
Goed ik zit dus om 9.00 uur in die auto (haar beeldschoon gelukt zal straks wel weer een of ander achterlijk petje op moeten omdat hij zonodig open moet rijden!) en we gaan. Altijd weer spannend. Onze Stag (onze?) doet n.l. altijd een beetje eng bij het starten. Maar na een keer of drie proberen besluit ie het te doen. God lof. Je zult daar maar staan na dat hele ochtendritueel en dan tot de conclusie komen dat je je nest weer in kunt. Ik weet niet hoe dat met jullie is maar ik moet toch altijd weer wennen in de Stag. Hij past me nog steeds niet echt als een handschoen. We hebben een soort haatliefde verhouding. Ik verbaas me (zacht uitgedrukt) nog altijd over het zitcomfort en dan met de nadruk op comfort en de takke herrie ( sorry geen beter woord voor) die het ding meent te moeten maken. Maar mijn Rob zit gelukkig te zijn achter het stuur en hoort door al die herrie mijn gemopper niet zodat we toch een heel gezellige reis hebben. (elk voordeel …. juist ).
Door de goede routebeschrijving komen we precies op tijd aan in de Auberge de Fazanterie in Ulvenhout waar het al gezellig druk is. We worden enthousiast welkom geheten door de organisatie die er duidelijk zin in hebben en krijgen een Cd. (ja iedereen hoor ) met opruiende Brabantse liederen die wij dan onderweg in de auto zouden kunnen spelen. Dit ter verhoging van het Brabant gevoel. Wat een ontzettend origineel idee. De Cd. is bijna een collectoritem met Stag Club Nederland erop en het hertje. Leuk bedacht. Voor ons zat de stemming er gelukkig al meteen goed in zelfs zonder de muziek. Want onze Stag is niet uitgerust met een cd speler maar slechts met een cassette deck waar de oude bandjes in vast blijven zitten. Wij gaan daarom in de Stag muziekloos door het leven en omdat het goede gesprek ook niet lukt (zie boven takke herrie) stort ik me zoals altijd maar op “de bak”. Dat ze zeker niet gestopt is met het roken van een pijp en ook geenszins van plan is die aan ene Maarten te geven. Misschien sla ik onverwacht wel weer een keer toe als rit reporter mits ik niet gecensureerd word, maar hartelijk dank voor de veren (en ik kan toch al zo slecht zitten in die auto).
We vertrokken na de gezellige koffie met gebak gewapend met een prachtige geplastificeerde routebeschrijving en een lijst van bezienswaardigheden richting Mastbos. Een prachtige rit met van alles wat. Van een kasteel tot een kazerne , het statige Breda, de Koepel , de bossen en de schattige dorpjes, we hebben het allemaal gezien. Leuk ook om de ins en outs te lezen op de bezienswaardighedenlijst. Dit kon ook omdat de rit niet zo razend moeilijk was (hoera!) en ik daarom ook alle tijd had om links dan niet rechts te kijken.
Verrassend was ook het stukje rijden in de jachthaven van Drimmelen. Wij begrepen natuurlijk weer niet wat precies de bedoeling was (misschien zelf niet zoveel lullen, maar luisteren wanneer mensen iets uitleggen) maar goed ik moest dus dringend naar een zekere plaats en dacht dat we uit moesten stappen en er wel een restaurantje zou zijn. Niet dus. Gelukkig gingen meer mensen de auto’s uit en begrepen er ook niets van. (Yes er luisteren er meer niet). Dus maar weer ingestapt een en al vraagteken en weer dezelfde weg terug rijden. Toen verrassing! Ik dacht eerst nog dat het een nieuw spelletje was ( wie raakt de keukentrap) maar iemand stond daar met z’n camera op (precies ja) de keukentrap om van iedere auto met inhoud een foto te schieten. Weer zo’n geweldig goed idee. Dan vergeet je toch meteen dat je hoge nood hebt.
Niet lang daarna kwam de verlossing. Op het marktpleintje in lief Geertruidenberg was een aangename stop gepland. Op het terras mochten we lekker lang zitten. Dus voor een hapje en een pintje hadden we alle tijd. Waarschijnlijk is de kreet onthaasten in Brabant geboren.
Om een uur of 4 kwamen we zeer voldaan en tevreden weer bij de Auberge de Fazanterie aan waar we met z’n allen op het terras nog iets gezelligs dronken. Daar werden door onze voorzitter de organisatie bedankt voor het organiseren van een geweldig leuke rit .
Wij sluiten ons daar helemaal bij aan en ik heb vooral het ‘niks hoeft alles mag ‘gevoel als heerlijk ervaren. Bedankt voor deze tocht door jullie eerlijke heerlijke machtige prachtige Brabantse land.
|
