19 auto's en  44 personen.
Het is werkelijk ongelofelijk, maar het is me echt gelukt om circa tien jaar lang buiten schot te blijven. Daarmee bedoel ik natuurlijk niet dat ik niet in de Stag heb gereden, of dat ik ben ontzien met het organiseren van toertochten, maar dat het me tot op de dag van vandaag is gelukt nog nooit een ritverslag te hebben moeten schrijven. Maar op 15 september lag dat anders, ik voelde 's morgens al dat het niet een dag zou worden als alle andere dagen. Na het opstaan trok ik de gordijnen open om de wolken te tellen waarmee ik echter snel klaar was, want ze waren er niet. Op zich was dit voor mij dit jaar niet zo bijzonder want deze gunstige tendens zette in tijdens de A.L.V. (wisselend bewolkt, + soms zon) om via de "B.L.M." rally, een rally van 1000 km. bolletjes/pijltjes systeem heen en terug naar de Eiffel (strak blauw + zon) en via de Euro Stag meeting in Detmold (stralend weer + warm) en de Zeeland rit (zaterdag prima, zondag redelijk ) te eindigen bij de in Zwolle door mij georganiseerde rally ( stralend weer + zon). Maar na zoveel mooi weer kan je er natuurlijk op wachten dat het een keer fout gaat. En dus beloofde Erwin Kroll een goed nazomer weekend met name (helaas) op zaterdag mooi en zondag minder mooi weer ; wie had dan nog kunnen denken dat dit precies andersom zou uitkomen! Zo zijn verregende Stag meetings in de annalen altijd geslaagd en gezellig maar met mooi weer is het net nog weer wat aangenamer.

Maar terug naar deze bijzondere dag : na een snelle douche en dito ontbijt stond ik stipt op tijd klaar om vriend en co-piloot Jan te ontvangen, die dan ook exact om 9 uur kwam aanrijden, om vervolgens gezamenlijk naar achter buurman Dick te rijden die eveneens startklaar stond. Na een even rimpelloze als wolkenloze heentocht "bromden" we om exact 11 uur de parkeerplaats van midgetgolf Gennip op. Aldaar werden we hartelijk door de organisatoren begroet. Na het voldoen van de gebruikelijke, overigens deze keer wat zwaardere financiële bevalling  (ƒ 1,- = € 1,- ?)kregen we een keurig getypte route beschrijving compleet met consumptie bonnen en naar later bleek het winnende lot nummer "22" uitgereikt. Na het tweede kopje koffie volgde de " briefing" en werd ons gevraagd te vertrekken.
We genoten natuurlijk, het kan niet vaak genoeg gezegd worden, van het aanzicht van al onze Stags in het gelid opgesteld. Al rijdende in het "Schone Brabantse land" kwamen we langs kiosken , die muziektenten bleken te zijn, en langs bruggen die we niet zagen, zodat Cees Jansen, of althans zijn Stag, zo bleek te zijn geschrokken dat die met de klep omhoog langs de kant stond. Zo passeerden we even later ook een weiland met allemaal andere schitterende oldtimers, waaronder nog een verloren Stag en nog weer later zouden we een Mini meeting passeren. Het was dus weer goed om vast te stellen dat er nog zoveel oude auto's rond rijden. Het zal de minister niet zomaar lukken om het gebruik hiervan terug te dringen of zelfs te verbieden. Het ene stuk was nog mooier dan het andere en zonder een moment van verveling was het al bijna lunchtijd. Gelukkig eindigde het eerste deel

van de rit in de "Bierelier" alwaar de inwendige mens zeer letterlijk kon worden gelaafd terwijl er ook nog gegeten kon worden en dat alles lekker op het terras genietend van de herfstzon.

Na deze "eenvoudige doch voedzame " maaltijd wachtte ons nog een schilderachtig stukje Brabant met nog smallere weggetjes ; kortom heerlijk terrein voor onze Stags.Tenslotte reden wij min of meer in colonne het overigens deels afgesloten plaatsje Oirschot binnen. We mochten zelfs de wegversperringen passeren om te kunnen eindigen op de praktisch van de buitenwereld afgesloten binnenplaats van , wat ooit een nonnen klooster was, luisterend naar de naam Het Hof van Solms. Daar werden wij in de oude kloostertuin gefêteerd op een prima verzorgde B.B.Q. met onbeperkt en (wat nog belangrijker was) gratis drank. En daar gebeurde het: het winnende nummer viel , ik zei het al, op nummer 22. Van de organisatie kreeg ik een prachtig exemplaar van een boek van James Taylor (Original Triumph Stag) waarvoor alsnog mijn dank. Als klap op de vuurpijl mocht ik dan ik toch eindelijk het ritverslag schrijven - waarvan acte.