Op vrijdagmiddag 21 september vrijgenomen van kantoor, de Stag gestart en via Venlo naar Adenau in de Hocheiffel (tussen Bonn en Koblenz) gereden. De organisator van Triumph Stag Club Deutschland, stond aan de deur van Silencehotel Sonnenhof en heette me welkom, hetgeen toch een mooie start van een weekendbijeenkomst is, nietwaar ?

Inchecken, de dorst wegspoelen met een lekker Duits biertje en met de reeds aanwezige Engelsen kennismaken. 's Avonds heerlijk gegeten in een buiten het centrum gelegen restaurant, waar de bemensing van mijn tafel wel erg aan een ESM deed denken. Engelsen , Belgen , Duitsers , Zwitsers en Nederlanders. Bij het openen van het Treffen de volgende ochtend (een alcoholhoudend drankje en dat om 10.00 uur 's ochtends !! met ter plaatse bereide zes verschillende soorten wafels, ijs en slagroom) bleken er 17 Duitse, 16 Engelse, 3 Nederlandse en 2 Belgische Stags aanwezig te zijn plus een non-Stag en een BMW .
De opening werd gevolgd door een prachtige rit, met open kap in het zonnetje, naar Bad Münstereiffel, waar we volop tijd hadden om dit duizend jaar oude stadje met een eigen brouwerij (verfrissend Weizenbier) op ons gemak te bezichtigen.

foto: een eerder gemaakt vakantieplaatje.

Omdat mijn ega niet mee kon had ik ruimte genoeg om, de partner van de Duitse voorzitter, een terugrit in een Nederlandse Stag te laten beleven hetgeen meteen goed bleek voor een soepele danspartner na het uitgebreide galadiner 's avonds. Toen om middernacht de muzikanten in de allengs minder bevolkte danszaal hun activiteiten beëindigden met mijn verzoeknummer "When the Saints go marching in" lieten we nog een fles komen. Dat leek mij na de aan het diner voorafgegane wijnproeverij met als laatste wijn een niet onsmakelijke 1998er Frühburgunder toch echt teveel. Slechts een zeer klein groepje heeft het tot circa half twee weten vol te houden. Tijdens het diner was "mijn" Duitse tafel overigens zeer geanimeerd en gaandeweg de avond viel er uitgerekend aan die tafel ook het meeste te beleven.Ik had nooit verwacht nog eens een hit van Rex Gildo uit de 60'er jaren uit mijn geheugen te kunnen opdiepen om die aan onze tafel vol enthousiasme mee te galmen. Jaja, ik hoor jullie al denken: het klinkt wel erg Duits, maar neen, het was gezèllig Duits.

De volgende dag na weer zo'n overvloedig ontbijt richting Nurbürgring, waar in het museum een zwarte Ferrari met Stag-achtige allures mij het meeste aansprak. Terwijl opnieuw de zon uitbundig scheen daarna weer terug naar het hotel voor de sluiting van het Treffen en voor een rondweg copieuze lunch. Namens de SOC werden een paar fraaie woorden van dank aan het adres van de organisatoren uitgesprokenen en onder overhandiging van een drietal schitterende bierpullen en toen was het afscheid geblazen en weer terug naar huis.
Bij het binnenrijden van Nederland vielen de eerste druppels, in Eindhoven wachtte een file, maar het weekend kon wat mij betreft niet meer stuk.

De tinnen herinneringsplaquette siert mijn bureau en de komende ESM in Detmold is een lonkend vooruitzicht..........