De voorbereiding

De wekker gaat, het is acht uur zaterdagochtend 20 november. Met een opgewonden gevoel zoals toen ik mijn eerste schoolreisje ging beleven, stapte ik uit bed.

De ochtendrituelen die normaal gesproken bij een ‘nu even helemaal niets’-weekend horen, werden nadat ik in mijn pantoffels was geschoten in hoog tempo afgehandeld. Snel scheren, wassen, sinaasappels persen, ontbijt klaarmaken en in de kleren schieten.

Weer in de slaapkamer gekomen werd mijn vrouw, abrupt uit haar slaap gehaald door mijn gestommel rond en voor de kledingkast. Wat doen we eigenlijk aan! Gelukkig had Jan Kamphuis vrijdag, op de valreep, via een email nog de dresscode doorgegeven ‘tenue de ville’. Hierdoor werd het iets makkelijker…… doen we dit of dat aan? Stemmen we het op elkaar af? Enfin, daar waren we nog niet een, twee, drie uit.

Tegen tweeën vertrokken we richting Wageningen, dit keer niet in de Stag. Onze edele vierwieler staat in de startblokken voor het vernieuwen van de vloerbedekking. Het interieur is gedeeltelijk verwijderd. Rond drie uur kwartierden we in bij ons bed&breakfast-adres aan de rand van Wageningen, op redelijke afstand van restaurant ‘Nol in ’t Bosch’ waar het, alweer zesde, lustrumfeest gehouden zou worden.

Korte geschiedenis van ‘Nol in ’t Bosch’.

Tegenover de plaats van het huidige hotel, nog net op Wagenings grondgebied, vestigde zich in 1836 boswachter Arnoldus (‘Nol’) Gerritsen aan de oostzijde van de Hartense- weg, toen nog een zandweg. Hij begon er op bescheiden wijze met een herberg, die in de volksmond al snel ‘Nol in ’t Bosch’ genoemd werd. 20 Jaar later kocht hij het huidige hotel-restaurant en de omliggende grond. In 1860
gevolgd door de aankoop van een dennen-bos aan de overzijde. Hier bouwde hij een nieuwe uitspanning waar koetsiers en hun gasten konden uitrusten. In 1877 nam zijn schoonzoon, Adrianus Beijer, de zaak over. De familie Beijer, nog steeds eigenares van ‘Nol in ’t Bosch’ moderniseerde en vergrootte op gezette tijden het hotel. Hoewel de gebouwen door oorlogsjaren in 1944/45 zwaar beschadigd waren wist Arnoldus Beijer, de derde in opvolging, deze te herstellen. Ook na 1945 vonden er verschillende uitbreidingen plaats met als resultaat een modern en zeer gastvrij hotel-restaurant te midden van een prachtig natuurgebied.

Ontvangst

Tegen half zes togen wij, in ons ‘tenue de ville’ met feestelijk randje, het sfeervolle etablissement binnen.
Bij de entree kregen we een rose cocktail met ‘bubbles’ aangereikt en al handje schuddend voegden we ons onder de aanwezige leden. Her en der stonden clubjes feestgangers met elkaar herinneringen op te halen, ‘diehards’ van ’t eerste uur tot ‘youngsters.

Een grote schare had zich druk pratend verzameld rond de sneltekenaar, Eric Elzas, die ‘vrijwilligers’ in rap tempo vereeuwigde.

Een weergave die de ene keer een goed gelijkend portret gaf en de andere keer in een duidelijke karikatuur uitmondde. Hoe dan ook het gaf genoeg stof voor een uitbundige conversatie.

 
Big smile

Tegen half zeven nam onze huidige voorzitter, Pieter Berkhout, het woord. Hij heette iedereen namens het bestuur van harte welkom en gaf een overzicht van wat ons nog te wachten stond.

 Voordat we aan de dis plaats namen werden we in een aparte zaal verwacht waar erelid Rob Hagen een beknopte presentatie gaf over dertig jaar Stag-club. In het clubblad van begin 2011 komt zijn performance, met veel ‘weet je nog’-momenten, uitvoerig aan de orde.

Het feestdiner

Iets later dan gepland nam iedereen plaats aan de zes, voor acht personen, gedekte tafels in de, hoe kan het ook anders, Hertenzaal. De voorzitter, Pieter, gaf het startsein voor het driegangen diner door een toost uit te brengen op de jubilaris, de Stag-club.

Het voor deze gelegenheid zeer toepasselijke menu:

• Carpaccio van hertenham vergezeld door een verfrissende Chardonnay Classic Reserve van het wijnhuis Viña Leyda uit het Chileense wijngebied Maipo Valley. Dit gebied heeft de langste wijnbouwtraditie van Chili. 
• Hertenbiefstuk geserveerd met een jeneverbesjus. Het wild liet zich uitstekend begeleiden door een Cru Bourgeois van Château Ramafort. Een uitgekiende balans van Cabernet Sauvignon en Merlot.
• Soepje van rood fruit met huisgemaakt yoghurtijs. Dit dessert kwam extra tot zijn recht door het samengaan met de klassieke, zacht zoete, mousserende wijn van het huis Cascina Pian d’Or. Een Moscato d’Asti uit de Italiaanse streek Piëmonte.

Het diner werd opgeluisterd door magic entertainer, Lodewijk de Widt, die langs de tafels kwam met verbluffende trucs. Hoewel de wijn mij uitstekend smaakte, vond ik mijzelf helder genoeg om zijn ‘gegoochel’ te doorzien .………dacht ik. Pal onder mijn neus deed hij een act met munten. Om misverstanden te voorkomen had hij zijn mouwen opgestroopt maar ondanks dat toverde hij de munten overal vandaan.

Een fantastische illusionist! De muzikale omlijsting werd verzorgd door de pianist, de heer Douwma, die met de klanken van zijn klavier het diner nog meer sfeer gaf.

Tussen het hoofdmenu en dessert door grepen enkelen de gelegenheid aan het woord te nemen. Zo bracht Pieter een amusant verhaal over een Stag en zijn eigenaar en sprak Maarten Sigmond een dankwoord uit richting bestuur en organisatoren.

Na afloop van het voortreffelijke diner bleef een grote club nog natafelen. Men haalde oude herinneringen op, wisselde technische ervaringen uit en sprak met trots over het bezit van een klassieker.

Néé niet zo maar een klassieker ……………..een Triumph Stag.

Dankwoord

Terugkijkend op een heel geslaagd jubileumfeest bedanken wij nogmaals het huidige bestuur, maar vooral ook de bestuursleden die vanaf 1980 de club hebben geleid. Want mede door hun inzet hebben wij nu deze mijlpaal kunnen vieren.
 

Christian &  Nellie de Jong