|
 Ik zal mij eerst even voorstellen: Ik ben Wim Schoenmakers en sedert 2002 lid van ‘de club’. Zo nu en dan doe ik mee aan een rit in mijn MK1 Stag van 1971. Het leuke is dat je altijd ergens komt waar je normaal nooit komt, en dan ook nog op van die mooie binnendoor weggetjes.
Nu woon ik zelf in Wagenberg en Breda is bij mij om de hoek. Toen ik dan ook de achterpagina van Overstag 111 zag met aankondiging van de Breda rit, heb ik besloten om deel te nemen. Eerst nog een afspraak verzet en toen aangemeld. Erg laat dat wel.
Nu beloofde Michel Buijs, een van de organisatoren van deze rit, ‘het zonnige zuiden’ op die achterpagina. Dat hebben wij geweten want s’ochtends rond 10:30 uur druppelde letterlijk de eerste deelnemers binnen. In totaal waren wij die dag met 20 auto’s. De locatie was een mooie korenmolen, genaamd De Hoop (die wij dan ook hadden met betrekking tot het zonnetje), in Bavel.
Wij werden ontvangen met koffie en een heerlijk Brabants worstenbroodje. Tijdens de koffie maakte ik ook kennis met een nieuw lid van de club, Louis Kanters. Het bleek dat hij in het voorjaar een Stag gekocht had van een gezin uit Zwolle, die de Stag als tweede auto gebruikte.
De witte Stag is een bekende van de club want deze was namelijk van een vroeger clublid geweest (06-EH-66). Tijdens de introductie van de tocht maakte Michel nog melding dat de Stag Club zelfs het parochieblad van Bavel gehaald had,met een drie bladzijde lang artikel. Zo zie je maar Stag’s zijn overal te vinden. Het ‘roadbook’ van de rit was lekker gemakkelijk gemaakt met aanwijzing en straatnaam. Ook was er een aparte bijlage met uitleg van bezienswaardigheden die dan door de navigator gelezen kon worden. Dit deed mijn copilote Cindy dan ook met overgave. Voordat wij vertrokken werd nog een even een probleempje met een los raam verholpen. Allemaal tegelijk weg voor de fotoshoot, want dat had Michel ook nog even geregeld. Zodat wij allemaal stuk voor stuk op de foto stonden.
Op dat moment begon het echt te regenen zodat mijn ruitenwisser weer aangingen. Echter voor de foto wilde ik deze even uitzetten maar mijn Stag had er geen zin in. Later hoorde ik dat ik niet de enige was met dit probleempje (Dick van Enk ook). Ik had echter geen zin om te stoppen en de motorkap te openen. Tijdens de rit zouden wij 10 molens zien, te beginnen bij een aantal molens in en rondom Breda. Net buiten Breda passeerde wij een zeer bijzondere ‘Frieterie’ namelijk een klein gebouwtje met rietendak wat dan ook een ‘Frietsalon’ heette en daarom werd er ook voor deze luxe frituur een bouwvergunning verleend (dit werd allemaal voorgelezen door mijn copilote). Zo waren er verschillende andere bezienswaardigheden te zien onderweg. Hoe dichter wij bij de Belgische grens kwamen hoe minder druppels er van boven kwamen. Wat dan ook mijn Stag deed besluiten om de ruitenwissers uit te zetten.
De lunchpauze was in België in Essen bij de ‘Molen de Wildert’. Dit was een zeer bijzondere molen. Deze korenmolen was een combinatie van wind en stoom aangedreven maalinstallaties. Bij de molen was ook een bakkerij waarvan de bakkerijwerktuigen aangedreven werden door een werkende stoommachine (lekker warm om er bij staan te kijken). In de bakkerij zelf werd vers brood gebakken en andere lekkernijen, die je natuurlijk ook kon kopen. Velen van ons hebben dan ook voor de lunch een lekker broodje genomen. Na lunch zijn wij nog even in de molen gaan kijken waar een indrukwekkende industriële stoommachine stond die werkelijk fantastisch gerestaureerd was.
Buiten tufte nog een oude stoomtrein rondjes. Er was dus genoeg te zien. Ondertussen maakte België ‘het zonnige zuiden’ waar en kon het dak eraf (Michel had dus niet te veel beloofd)! De terugweg liet weer een aantal molens zien in de grensstreek. Ook andere noemenswaardigheden kruiste onze weg, zoals het huis waar Vincent van Gogh geboren is, in Zundert. Teruggekomen bij het startpunt ‘Korenmolen de Hoop’ werden de organisatoren van de rit Joke, Michel en Eimry hartelijk bedankt voor het uitmuntend werk en fantastisch roadbook. Het was in ieder geval een mooie dag geweest. Helaas was de dag niet zonder problemen verlopen want Dick kreeg op de terugweg ook nog een verbrande koppelingsplaat.
Wim Schoenmakers
|
