Twee verslagen over deze bijeenkomst! Hier direct onder het verhaal van Arthur Albers.
Kijk hier voor deel 2 van Ton en Marcella Verburg.!

Me, My Stag and 25 years Stag Club Nederland

Stag?? Wist ik twee jaar geleden veel…. Toen mijn vrouw en ik twee jaar geleden besloten dat onze “kleine bobbel”(lees: Opel Corsa) aan vervanging toe was werd ik “besmet” met het stagvirus.  Mijn schoonbroer is een Triumph fanaat en zelf had ik al wel eens lopen denken over een oldtimer, per slot van rekening is dit een goede investering (hoe aannemelijk kun je het voor jezelf maken..). En ja hoor, 1+1= 2. Samen gingen we op zoek naar een goed exemplaar. Na een speurtocht werd een goed exemplaar gevonden vlak bij Parijs. De stag was in een goede staat en had een grote mate van originaliteit. Op een koude zondag in het najaar van 2004 zijn we hem gaan halen. Vervolgens is de stag in reparatie/onderhoud bij mijn schoonbroer gegaan en in het voorjaar van 2005 kon ik hem invoeren in Nederland.

Het invoerverhaal is een verhaal op zich,  hier wil ik jullie verder niet mee vermoeien maar dat het dik 6 maanden in beslag heeft genomen zegt al genoeg. En toen eindelijk … het laatste weekend van augustus kon ik er voor het eerst (legaal) mee de weg op. Een hele ervaring. Al snel had ik door dat Triumph rijders naar elkaar toeteren.  Wisten wij veel, dus de eerste keer zaten mijn vrouw en ik elkaar wat oenig aan te kijken: “kennen we die mensen?”.  Maar het wende snel.

En toen natuurlijk “staggenoten” opzoeken. Aanmelding als stagbenjamin bij de Stagclub Nederland volgde. Hiermee kwamen wij meteen in contact met andere stagrijders en activiteiten. Als eerste hadden we een heel gezellige rit met de Belgische stagclub en vervolgens hebben we op een mooie zaterdag deze zomer genoten van een rit door het Limburgse land met ride4fun. Op beide geledenheden werd al veel gesproken over dé dag in september; de Lustrumrit, 25 september 2005. Aanmelding voor deze rit volgde. Samen met mijn schoonbroer en een aantal andere stags reed ik in de vroege ochtend van de 25ste september vanuit Maastricht richting Doorn.

Na ontvangst in Doorn met koffie en gebak volgde een hele leuke rit. In tegenstelling tot de eerdere rit met de Belgische stagclub, waar iedereen een soort van speurtocht met opdrachten reed, bleven bij deze rit alle stags achter elkaar rijden. Dit leverde een kleurrijk geheel op van allerlei kleuren stags. Er zaten tussen al die stags maar twee blauwe en die waren allebei “oet Mestreech!” We toerden door een mooie omgeving, leuke plaatsjes en staken met het pontje de Lek over. Onderweg stopten we voor een gezellige picknick langs het water.  Na de picknick vervolgden we onze rit. Persoonlijk vond ik met name het tweede deel van de rit erg mooi. Tegen de namiddag kwam iedereen aan in Het Wapen van Rijsenburg voor een aperitief. Als bijzonder intermezzo werden we verrast met een optreden van de Eemzangers. Hierbij bleek dat onze voorzitter verborgen kwaliteiten bezit, want hij was zelf een van de zangers.

Dit geweldige optreden met aanstekelijke meezingers zorgde ervoor dat de ambiance er snel inzat! De dag werd afgesloten met een goed verzorgd diner en héél véél gepraat over stags. Gezien mijn schoonbroer en ik  nog een rit naar Mestreech voor de boeg hadden eindigde onze stag Lustrumdag rond 19.30.

Als stagbenjamin heb ik genoten van de eerste bijeenkomst van de Stagclub Nederland. Er zullen er zeker nog velen volgen!! Niet alleen zijn de stagbijeenkomsten leuk, gezellig en leerzaam ook nu ik een kleine mate van ervaring met rijden met een stag heb kan ik zeggen dat het genieten blijft!! Ik ben waarschijnlijk een van de weinige stagrijders die hem iedere dag gebruikt, vaak omwille van functionaliteit maar daarnaast is het een zeer ontspannende auto. Gezien het prachtige najaar hebben mijn vrouw en ik al meerdere prachtige ritten door het Limburgse land gemaakt en telkens komen we tot de conclusie dat een stag rijden een belevenis én optimale ontspanning is! Heerlijk….. me and my stag!

De stagbenjamin, Arthur Alberts

---------------------------------------------------------------------------

25 jaar Stag Club Nederland

25 September ’s morgens in de vroegte, het is prachtig weer en het ziet er naar uit dat het ook zo zal blijven. We aanvaardden de tocht om tijdelijk het mooie West-Brabantseland te verruilen voor de prachtige omgeving van Doorn en Driebergen. Met open dak en open-mind naar wat onze eerste persoonlijke ontmoeting zou worden met de Stag Club Nederland.

Net lid en meteen al een feestje, mooier kan het niet. Enigszins verscholen in de bossen geen Stag’s te zien, die stonden allemaal op het parkeerterrein aan de achterkant. Aangekomen bij Grand café Brocante werden we op het zonnige terras hartelijk welkom geheten door het bestuur en een groot antal leden. Het viel ons op dat velen een begroetingsrondje maakten. Dat zorgt ervoor dat je je als nieuw lid meteen opgenomen voelt. Daar bleek ook, tijdens de koffie met heerlijk gebak, dat het “nieuwste lid” volgens traditie een artikel over deze meeting mocht schrijven…..

Er volgde een informatief verhaal over de historie van de Club, daarna de lustrum speech van de Martin Kerkhof waarbij hij het eerste lustrumcadeau overhandigde aan Jack Hekster die onder de aanwezigen het lid met de langste SCN historie was. Dit was het moment waarop de leden voor het eerst de Lustrum thermometer zagen. Dat is dus echt een hebbeding. Laat je niet misleiden door een schraal zwart/wit plaatje in het vorige clubblad, het is een mooie zware, strak geëmailleerde stijlvolle uitvoering, die MOET je hebben. De route werd uitgedeeld en het was tijd om de Stag’s weer op te zoeken. Een mooie rit, uitgezet door Hans Colijn en Willem de Kruijff, leidde een glimmende sliert Stag’s door de prachtige omgeving van de Utrechtse Heuvelrug en de Betuwe.

De rit werd prettig onderbroken door een picknick. Aan de oever van een meer streken de Stag’s neer en de hongerige inzittenden spreiden plaids uit en genoten van de inhoud der uitgedeelde lunchpakketten. Op de dijk langs het picknickveld stond een indrukwekkende rij rendierneuzen te glimmen in de zon.  Als je ze dan zo naast elkaar ziet staan valt steeds weer op hoe verschillend al die auto’s zijn, die op het eerste oog toch allemaal dezelfde Stag’s zijn.

Over al die kleine en grotere verschillen blijken nog interessante verhalen te vertellen zijn die nog voor velen nieuwe feiten aan het licht zullen brengen. Geruchten meldden dat  daar aandacht aan gegeven zal worden in de komende edities van de OverStag.

Toen ieders trek en dorst gelaafd was werd de rit voortgezet. De stoet begaf zich door het immer prachtige zonovergoten landschap en door pittoreske straatjes van dito stadjes.

Aangekomen in Rijsenburg bij restaurant “het Wapen van Rijsenburg” hadden we op de parkeerplaats een korte ontmoeting met enthousiasten van de Russische automobiel club. Er stond ondermeer een aardige doorsnede van Wolga’s waaronder één uit de vroege zestiger jaren. Leuke overeenkomst was dat op de neus die bejaarde Rus een prachtig verchroomd hert prijkte. Weer wat geleerd, jammer dat er geen lappendakje op zat….

Vlug naar binnen voor de borrel, daar waren duidelijk niet alleen wij ernstig aan toe. De dranken vloeide rijkelijk en de stemming steeg tot nog grotere hoogte. Zeker toen we verrast werden met een optreden van een Shanti koor. Het bleek een goed uitgenutte overlap van twee hobby’s van onze voorzitter Martin Kerkhof. Hij zingt namelijk zelf in dat koor. Ik wist niet dat die man het in zich had. Maar ja, ik ken hem dan ook nog maar kort. De liederen galmden door de zaak, gelukkig ontbrak “ketelbinkie” niet.

Na dit sfeervol intermezzo konden we aan tafel voor het diner. Daarover kunnen we kort zijn, er was echt niets op aan te merken. Lekkere gerechten met prima wijntjes erbij. Bovendien bijzonder prettig tafelgezelschap. De dingen van de dag en vele andere zaken werden aan tafel uitgebreid geëvalueerd. We hoorden dat allen dezelfde leuke indrukken opgedaan hadden, op één na dan. Rick had een jammerlijke en bovendien serieuze schade opgelopen aan zijn motor door een probleem met de distributie ketting. Kleppen krom en de rest laat zich raden. Kortom, dat werd helaas een slepende terugtocht voor zijn equipe.

Tussen de “soep en de aardappelen” werd er weer gespeecht en opnieuw een lustrum thermometer uitgereikt. Dit maal aan dhr Deibel die als het oudste lid, sinds kort donateur, met dhr Dijkstra, de nieuwe eigenaar van zijn Stag, de dag had meegemaakt. Ronald Emons bedankte op hartverwarmende wijze namens de leden het bestuur en de organisatoren voor dit perfecte evenement. En dat was het, een perfect evenement.

Geweldig om mee te maken dat in een merkenclub mensen, van zeer uiteenlopende achtergrond, elkaar vinden door de gemeenschappelijke passie voor hun unieke automobiel. Het was al laat toen we ons rode hert van de parkeerplaats manoeuvreerden, dakloos en tevreden Staggerden we huiswaarts.

Tom en Marcella Verburg