Zondag 4 september 2005: 18^e Belgische Stag Meeting alias de GENK-rit

Voor de 14e opeenvolgende keer op weg naar Genk.  Nee dat is niet zo, zegt Joke tegen mij na het lezen van de eerste regel. We hebben een keer verstek laten gaan toen we ons over hebben laten halen door onze buurman om een weekend mee te gaan naar de F1 op Spa-Francorchamps. Op zich een hele belevenis maar als we weer moeten kiezen tussen het jankend geluid met de daarbijbehorende overweldigende indrukken tijdens het hele F1 gebeuren of het altijd weer gezellige en gemoedelijke samenzijn op de eerste zondag van september bij onze zuiderburen met het ronken van onze stagmotoren, dan is het kiezen niet moeilijk meer.

We hadden Tom Tom uit laten rekenen wat de alternatieve route was, omdat we Antwerpen wilde omzeilen vanwege de werkzaamheden aan de ring, de snelste route was dan via de A2 en bij Stein de 314 op naar Genk.

Op deze zondagmorgen nog gewacht tot het laatst mogelijke moment om te vertrekken omdat een kennisje eens mee wilde om zelf  te ervaren wat de stagclub eigenlijk is, maar ze heeft de wekker en onze tel. oproepen niet gehoord naar later bleek na een avondje(nachtje) stappen.
Als een van de laatste gearriveerd en na een door Yvette meteen geregeld lekker gebakken ei met spek als ontbijt hebben we toch nog tijd genoeg om de meeste aanwezigen de hand te schudden.

Na een briefing van Gilbert met, zoals we gewend zijn, de gevatte opmerkingen van  enkele aanwezigen, zijn we begonnen aan een rit waarin het tekort aan spellen en vragen van het vorige jaar , meteen weer recht getrokken werd. Dus hard werken onderweg om de vragenlijst van de goede antwoorden te voorzien.

Bij  de eerste proef: Het schieten met een katapult waarvan  het Johan , (en mij kort daarna) wel lukte om twee van de drie keer met de kiezelsteen het blikje van de balk te knallen. E.e.a. had tot gevolg dat aan Johan en mij werd gevraagd hoe we de kiezel vasthielden of we boven, onder of er naast hadden gericht . Natuurlijk hebben we wel een tipje van de sluier opgelicht maar uiteraard niet alles verteld, het gaat tenslotte om veel punten. Maar nu kan ik wel  vertellen dat ik in mijn jeugd veel geoefend heb. Toen was dit een van de gevaarlijkste spelletjes, de katapult bestond uit een Y-vormige tak en een stuk fietsband, als projectielen dienden  de overal voorhanden zijnde eikels.

Wij schoten de mussen van het dak (er waren er toen toch genoeg) .Dat we ook op kraaien schoten vond niemand erg, ze zorgen toch alleen maar voor schoorsteenbranden,maar de  kraaien  bezorgde we alleen maar blauwe plekken en wat lichte verwondingen ,van de naar het zuiden gevluchte exemplaren zie er steeds meer terug keren als Vlaamse gaaien. hahahahah

Na de oplossingen van enkele moeilijke vragen zoals: Waar vind je het nr. B4? Je denkt als nuchtere Hollander aan vitaminepillen, dus drogisterij , FOUT  : op een elektriciteitspaal Waar schijnt de zon altijd? Antw.: in de ruimte, FOUT: op de zonnewering van een zolderraam. Dus op naar:
Proef 2  Het benoemen van de diverse soorten pasta’s is voor mij als beginnend vutter (lees aankomend kok c.q. huisman) wel interessant maar best wel moeilijk, dus mijn ogen en vooral m’n oren goed de kost gegeven en met wat geluk het rijtje ingevuld .

Ook onderweg onze ogen ver open gehouden om de mooie omgeving  en zelfs achterkanten van gedenkstenen te bekijken om de vragen op te kunnen lossen.

Aangekomen bij de dit jaar 50 jaar bestaande schietvereniging vzw St. Renardus hebben we ons op het terras van het clublokaal de door Jan van Mechelen gesponsorde consumptie goed laten smaken. Op het terras zat je midden tussen twee werelden met links van je het jachtige leven zoals de sportieve snelle stag en rechts de geweren met hun supersnelle projectielen.
In het lokaal de weldadige rust in een sfeervolle entourage van de jaren 50 toen geluk nog heel gewoon was, maar dan op z’n Belgisch.
Tijdens de rit gegevens over de opdrachten ontvangen en ook aan andere toegespeeld e.e.a. zoals Gilbert dat ook verwachtte. Vandaar de schiftingsvraag hoeveel bonen er in de pot zaten.

MAAR ook wij rijden in een stag en hebben dit de laatste km moeten ervaren met een sputterende motor, bijgestaan door collega stagrijders hebben we de parkeerplaats van de Abdijhoeve kunnen bereiken . Daar ook onze kofferruimte is voorzien van een kist(je) met daarin enkele, op advies van Gilbert  en inmiddels door mijzelf opgedane ervaring, nodige reserve onderdelen.
Na zelf het volgeslipte brandstoffilter te hebben vervangen door een nieuw en nadat de motor weer lag te ronken in het vooronder zijn we gerustgesteld gaan eten.

Dat het schieten zowel met de katapult als met het geweer voor ons veel extra punten had opgeleverd en samen met de rest van de vergaarde punten bleek, tijdens het ook deze keer weer goed smakend diner, dat we in de prijzen waren gevallen ja zelfs met EEN punt verschil met de eerste. We hebben dan ook een paraplu T-shirts en een fles wijn( waarvan ik u inmiddels kan meedelen dat de smaak erg lekker was) mee naar Breda genomen.

Trots als ik was dat ik de STAG-dokter niet nodig had gehad vertelde ik dat aan Gilbert aangevuld met de vraag waar er nog een benzinestation open was.” Rij straks maar achter mij aan want vlak bij mijn huis is het benzinestation nog open en gaat hij weer stotteren dan ben ik in de buurt “. Volgens mij  had hij een voorgevoel of zo want na het tanken begon het stotteren weer (en hiervan was niet de benzine de oorzaak) Aangezien je bij de dokter altijd terechtkunt zelfs op zondagavond. Op naar de Socialestraat welke vermoedelijk vernoemd is naar de bewoners aldaar.

Terwijl wij onderweg zijn naar de socialestraat trekt Gilbert iets makkelijks aan en zegt tegen Yvette: “wat een leuke dag, het kon niet beter zelfs geen panne”. MAAR…… dan wordt hun huis verlicht door twee koplampen met daarachter een sputterende motor.

Het licht gaat aan in de operatiekamer de patiënt wordt binnengereden, het operatiegetuig ter hand genomen,de ontsteking gecontroleerd, de aanrijdingschakelaar gereviseerd en de benzinepomp gecheckt. Dit alles steeds afgewisseld met proefritten maar niets gaf enige verbetering. Toen de bovenkant van de motor, het hele carburateur - en luchtfiltergedeelte vervangen dit vereiste echter de nodige aanpassingen aangezien een Amerikaanse carburateur niet 1 op 1 is uit te wisselen met een Europese. Hoe dat precies zit heb ik nog niet goed begrepen.

Na een laatste (geslaagde) proefrit was het inmiddels 22.15 uur geworden en zijn nadat we Gilbert en Yvette zeer uitgebreid bedankt hadden, ( ik had hem wel willen zoenen maar dat terzijde) zonder verdere problemen nog net voor het maandag werd weer veilig thuis gearriveerd

Voor ons een lange dag, voor Gilbert een dag dat de dokter toch nog spreekuur had.

Joke, Michel en Eimry Buijs uit Breda