Eilandenrit 21 april 2013

De auto twee weken geleden weer tot leven gewekt na de lange winter. Eerst alles nagelopen, en alles ziet er goed uit. Daarna plaatsgenomen in de auto, wat zitten die stoelen lekker. O ja dat was de winterklus die ik had gedaan. Nieuwe vulling in de stoelen. Sleutel in het contact en omdraaien. De pomp geeft een geruststellend geluid. Een lekker tikken. De leidingen worden weer gevuld met benzine. Het tikken wordt al langzamer. Dus de vlotterkamers zijn bereikt en ook bijna vol. Het tikken stopt, dus het moment om te starten is aangebroken. Choke uit, sleutel verder draaien en de startmotor komt tot leven. Hij slaat nog niet gelijk aan. Nog een keer en jawel een licht kuchje. Nog een keer en ja daar is het gebrom wat ik maanden heb moeten missen,  de buren ook…. Choke beetje bijgesteld en hij draait weer na een paar maanden. Zo, dat is een lekker gevoel. De auto de garage uit en even lekker een rondje rijden.

De dag van de rit hadden we nog 1 extra passagier over de hond. We twijfelden of hij mee mocht op de boot bij de excursie over Maasvlakte 2. De hond toch maar weggebracht bij de schoonouders die zich die dag wel over hem wilden ontfermen. Nu konden we echt op pad. Het was voor ons deze keer niet ver. Slechts een half uur rijden naar Rockanje. Hierbij niet vertrouwend op de routeplanner maar op het geheugen en hierbij op de A15 niet de afslag richting Rockanje genomen maar lekker eigenwijs doorgereden naar Oostvoorne om daar de afslag te nemen. Onderweg kwamen we nog een mede Stag rijder tegen die wel netjes de afslag nam. Dom van ons, bij Oostvoorne aangekomen bleek er een omleiding te zijn. We konden dus niet rechtstreeks naar Rockanje maar werden  binnendoor omgeleid via Hellevoetsluis om uiteindelijk, u raad het al, op dezelfde weg uit te komen als we een afslag eerder hadden genomen met het bord Rockanje op de A15. Dit heeft ons wat extra tijd gekost maar we kwamen toch nog netjes op tijd aan bij Badhotel te Rockanje.

Bij het Badhotel aangekomen stonden er al aardig wat Stags verspreid over de parkeerplaats. Het was schitterend weer. De clubleden hadden zich verzameld op het terras hier werden wij verwelkomd door onze gastheer en vrouw van deze dag, Rob en Anneke. De koffie met de “traditionele” appeltaart stond klaar voor ons. Dit hebben wij ons laten smaken, heerlijk in het zonnetje zittend.

De route was uitgezet over de eilanden van Zuid-Holland en Zeeland en keurig op schrift geteld. Een ieder kreeg deze routebeschrijving mee met daarin vermeld wanneer een afslag is met de kilometers of miles erbij. Hoe duidelijk wil je het nog meer hebben. Er is duidelijk veel tijd gestopt in de voorbereiding van de rit. Het starten mocht in eigen tempo. Wij zijn zo rond 10.15 uur vertrokken. Hier zijn nog wat foto’s gemaakt van alle vertrekkende auto’s.

We zijn vertrokken door een prachtig landschap wat zonovergoten was. Het landschap zal niet voor iedereen even herkenbaar zijn. Het Zeeuwse landschap is heel fraai maar totaal anders als de rest van Nederland. We hebben diverse plaatsjes aangedaan van heel klein tot groter.  Enkele waren voor mij bekend door mijn andere hobby duiken. Andere daarin tegen totaal onbekend. We hebben echt schitterende steegjes, straatjes en wegen bereden. Hierbij meestal vriendelijk toegekeken of toegezwaaid door de bewoners. Een van de hoogte punten was Zierikzee. Hier reden we een klein stukje door het centrum onder een oude toegangspoort door. Hier stond Rob om van alle auto’s een foto te nemen.  Er was niet echt sprake van colonne rijden. Er reden plukjes Stag rond van zo ongeveer 2 tot 4 stuks. Totaal waren er 13 auto’s als ik het mij goed herinner. Een hele nette opkomst.  De rit was ongeveer 133 kilometer lang. Na 72 kilometer kwamen we aan bij het restaurant De Heerenkeet. Zelf hebben wij de route geheel gereden samen met onze secretaris Jan en zijn vrouw, wat een hele goede samenwerking opleverde! Echter de meeste Stags waren er al.  Dus wij kregen het flauwe vermoeden, dat hier en daar een wat snellere route is afgelegd. En dan niet diegene die in de routebeschrijving stond.  Het Restaurant was een toppertje, geweldige plek met uitzicht op het water en nog steeds volop zon.  Na de maag weer gevuld te hebben begonnen we aan het middag gedeelte van de rit. Deze leidde ons weer door andere plaatsjes en gehuchten heen. Ook weer heel fraai. Heel leuk was de route die ons langs de Noordzee liet rijden met soms uitzicht op de zee en dan weer op de duinen.

De rit eindigde op de Maasvlakte 2. Hier konden we inscheppen op een 100 jarig schip welke al eens gezonken was geweest maar weer is gelicht. Dit geeft de mensen met geen zeebenen moed. De rondvaart ging langs de werken die zijn uitgevoerd om de Maasvlakte 2 gestalte te geven met een hele goede uitleg. Kademuren van 12 meter hoog. En dat is echt een heel eind. Dit zie je vooral goed als je  erlangs vaart met een relatief klein scheepje. Het geeft je een indruk wat een werk er verzet is om zee om te toveren in land zodat onze haven weer verder uitgebreid kan worden.

Na de rondleiding in colonne naar het Oostvoornse meer. Hier hebben we genoten van een lekker drankje met heerlijke bitterbalen, gezellig wat bijkletsen over de dag die we met zijn allen hebben meegemaakt. En de algehele conclusie was dat het een schitterende dag was met een heel fraai uitgezette route. Rob en Anneke hebben hun uiterste best gedaan om ons een heel ander en bijzonder stukje Nederland te laten zien. Hierbij zijn zij voor de uitdaging gesteld om alle wegopbrekingen in de route te verwerken ook die van de dag voor de eigenlijke rit. Niemand heeft hier iets van gemerkt. De route was perfect uitgezet met een kleine instinker daarbij ergens stond bij de rotonde rechtdoor 3e afslag.???.  Hier raakte menigeen even de weg kwijt. Is het nu rechtdoor of toch die 3e afslag. Bleek gewoon 3e afslag te zijn. 

Dus was u er niet bij dan heeft u een fraaie en gezellige rit met meerdere Stags gemist. Misschien een reden om de volgende keer gewoon gezellig mee te rijden.

Na deze enerverende dag met geen pechgevallen op weg naar huis. Blijkt er toch een pechgevalletje te zijn, namelijk wij zelf. Bij het wegrijden bij Oostvoorne slipte de automaat in zijn 1. Hij schakelde niet naar zijn 2 maar de toeren liepen wel op. Heel vreemd. Nog een keer voorzichtig gas en jawel 2e versnelling en 3e schakelde gewoon in . Hierbij het gas ingetrapt en lekker naar huis gereden, Geen vreemde geluiden etc. Totdat we de snelweg afgingen bij onze woonplaats hierbij remmen en stoppen voor het stoplicht. Bij groenlicht het zelfde vreemde fenomeen. Geen schakelende automaat en een motor die hoog in de toeren ging zonder dat de auto zijn snelheid vermeerderde. De auto met een slakkengang naar huis gekregen de garage in. Hier staat hij nu te wachten tot ik tijd heb om het probleem op te lossen. Na wat speurwerk verdenk ik de banden in de automaat.
Ik moet nu een specialist opzoeken of deze nog na te stellen zijn. Zo niet dan volgt een revisie of een andere versnellingbak. Heeft u nog een goede versnellingbak liggen die u van de hand wil doen dan hou ik mijzelf aanbevolen.
Met grommende  groet
Alex