Dat doe ik natuurlijk graag, maar voordat ik dat doe zal ik proberen een antwoord te geven op de vraag die mij al vele malen en door diverse mensen gesteld is: “Waarom heb je (in godsnaam) een Triumph Stag van bijna 40 jaar oud gekocht?”.

En deze vraag werd me niet alleen maar door autokenners gesteld, die op de hoogte waren van de nogal dubieuze reputatie van dit topmodel uit de nadagen van de Triumph stal. Ik hoef jullie natuurlijk niets te vertellen over de temperatuurprobleempjes van de nogal oversized V8, de ontsteking, remmen, een de steekassen van de achteras om er maar een paar te noemen. Tijdens mijn informatietocht op het World wide web kwam ik zelfs een filmpje tegen van onze grote vriend Jeremy Clarkson met de titel “The worst car ever buildt”.

Toen ik begin dit jaar het plan vatte om eens naar een leuke cabrio, want dat stond al vast, te gaan kijken, had ik in mijn achterhoofd ruwweg het volgende lijstje:

• Het moest dus een cabriolet zijn (wind door de haren en dat soort primitieve gedachten . . )
• Het mocht er niet één van dertien in een dozijn zijn
• Hij moest een gedistingeerde uitstraling hebben, passend bij mijn levensfase
• Dus niet zo’n opvallende kleur, liefst donkerblauw, maar zeker géén bruin
• Het rijden stond voorop, dus zeker geen sleutelauto
• Moest een schakelbak hebben met overdrive
• En oh ja, prijstechnisch moest het natuurlijk ook nog fun zijn, dus geen (hele mooie!) Aston Martin of zoiets van rond de ton, want dat zat er niet in.

Daarbij speelde mee dat ik lang geleden een Triumph Dolomite heb gehad, wat overigens geen succes was, een studievriendje met een Stag, waarvan ik me nu afvraag hoe hij daar eigenlijk aan kwam, en dat ik toch wel iets met die aparte Engelsen en hun techniek heb.

Al met al kwam ik al snel op een Stag uit en via het internet ben ik gaan kijken wat er zoal op de markt was. Na een aantal bezichtigingen, samen met een goede kennis die van Stag-wanten wist en mij heeft behoed van miskopen, ben ik eigenlijk door stom toeval tegen mijn huidige Stag aangelopen. Na een 2-tal proefritten en inspectie was de deal snel gemaakt en ik moet zeggen dat ik er nog steeds erg content mee ben. Tot op heden heb ik er zo’n kleine 3000 km mee gereden zonder noemens-waardige problemen, behalve een litertje olie toevoegen en de radiateurpakking vernieuwen, want daar drupte wat koelvloeistof uit. Alleen mijn wensen/eisen t.a.v de uitvoering (handbak/overdrive en kleur) zijn niet uitgekomen, maar daar treur ik geen moment om!

Voor de volledigheid een nog aantal kenmerken van mijn Triumph Stag:

• Bouwjaar: 1976
• Km-stand:50.000 (na revisie)
• ID nr.:LD 42007 LA
• Kleur:Pimento Red (origineel bruin)
• Transmissie:3-traps automaat
• De originele motor is gereviseerd een geschikt gemaakt voor loodvrije benzine en is voorien van een electronische ontsteking. De achteras is gemodificeerd en er is een grotere radiator geplaatst met een extra (handbediende) electrische fan.

Het is natuurlijk leuk om je hobby te delen met gelijkgestemden en daarom ben ik tijdens de DNTD te Houten, in feite mijn eerste Triumph-uitje, lid geworden van de Stag Club Nederland.

Zoals gezegd was ons eerste kennismaking met een evenement van de SCN de Flevorit. We vertrouwden het weer niet echt en zijn dus dicht van Den Haag naar Almere gereden, waar we met koffie en taart werden ontvangen in het bezoekerscentrum van de Oostvaardersplassen.

Na het bezoek aan de tentoonstelling en een sneak-preview van de film ‘De nieuwe wildernis”, kregen de deelnemers een routebeschrijving plus kaart uitgereikt, die ons door Flevoland moest leiden.

Er waren ca. 19 deelnemende Stags, waarvan een deel reeds bij vertrek besloot om toch maar open te gaan rijden. Ook achteraf gezien een goede keuze want ondanks de matige temperatuur met bijbehorend zonnetje bleef het de gehele dag droog. De rit voorde ons achtereenvolgens langs de Oostvaarderplassen, met een aantal stops om van de omgeving te genieten, naar ons lunchadres in Lelystad, voor een broodnodige stop en nadere kennismaking.

Tijdens de stops heb ik trouwens verdacht weinig dieren gezien en zeker geen grote kuddes wilde paarden of herten, maar dat mag de pret niet drukken! De film is wat dat betreft een echte aanrader.

Na de lunch is iedereen open gaan rijden! De zon kwam er wat vaker door en de temperatuur was in de middag een stukje aangenamer. Via Harderwijk en Zeewolde zijn we, via een mooie route langs en door bossen, waar ik anders noooit zou komen, langs het Veluwemeer over de dijken, weer richting Almere gereden voor een afsluitende borrel bij “Dubbel Op”, ja, het was erg gezellig, maar na het scoren van een genuine Stag Cap, zijn wij richting huis gegaan en kreeg de indruk dat een aantal andere equipes nog wat langer zijn blijven hangen!

Rest me te zeggen dat er bij mijn weten gedurende de dag geen ongelukken en/of pechgevallen zijn geweest, behalve dan tijdens mijn eerste stop waar ik werd gewezen op een, voor die tijd uniek onderdeel van de Stag, een auto-shut-off-device voor de brandstof in geval van een aanrijding, nuttig om te weten. Even later, ik reed nog geen 5 minuten, kon ik als gevolg van het volledig stil vallen van de motor nog net de volgende parkeerhaven op de buitendijk bereiken! Al snel werd met enige hulp duidelijk dat het auto-shut-off-device eventjes gereset moest worden!

Toeval of een inhuldigingsstunt . . . .?

Al met al een geslaagde dag en tot de volgende keer!

Met dank aan de organisatoren Pieter Jan en Wim