Limburg Brabant 21-10-2012

limbra 1-285

limbra 2-285

limbra 3-285

limbra 4-285

limbra 5-285

limbra 6-285

limbra 7-285

limbra 8-285

Baarlo: verslag van een Stag dag

“Dick, goeie dag!
Maak jij een verslag
Van de Stag dag
Voor de Overstag?”

Pardon?

“ Of jij een verslag
Van de Stag dag
Voor de Overstag
Wilt maken?”

Is goed Frans, ik schrijf een stukje.

En zo begon mijn kennismaking met de Stag Club Nederland. Of nee, het begon bij het oprijden van de parkeerplaats en het zien van al die mooie Stags op een rij. Nou moe! Allemaal met het dak erop?

Regel 1 in ons handboek is: ‘Dakloos tenzij...’ Daarom hadden Tom en ik het dak er natuurlijk af gehaald en hadden we al een lekker tochtje van een uur achter de rug toen we aankwamen bij het Wapen van Baarlo. Een goed uitgekozen plek aan de Maas, bij een fietspontje, en met uitzicht op Steyl met haar 5 kloosters, waar sommige leden hadden overnacht (in een hotel, niet een klooster).
Het bestuur zat nog te vergaderen, maar er waren al equipes aan de koffie en meteen voelde ik de hartelijke sfeer die Stag eigenaren verbindt: je voelt je meteen welkom bij deze club.
Hanno Lamers had een mooie route uitgestippeld in het Noord Limburgse en Oost Brabantse land, en probeerde ons allen te ontzien door ons duidelijke documentatie over de te volgen route mee te geven. Met een onschuldige blik bood hij nog aan om de kaarten op A3 formaat mee te geven, maar hij werd weggelachen. Later zou menig navigator met spijt terugdenken aan dat moment, want dat was de instinker van de dag: die 24(!) kleine kaartjes op A4 formaat waren voor sommigen niet altijd even makkelijk te ontcijferen! (Tijd voor een nieuwe bril?)
Buiten aangekomen vroeg iemand nog of we met open dak zouden rijden, gelukkig had iedereen vertrouwen in het weer, dat onderweg naar Baarlo nog overdekt en zelfs licht mistig was, maar steeds meer opklaarde. We gingen dus dakloos en goedgemutst op pad, met 10 Stags.

Hoewel we met een verschil van enkele minuten achter elkaar vertrokken zaten we na een kwartiertje in een echte Stag file: net voorbij een kruispunt stond nummer 1 op de kaart te turen, nummer 2 ging ernaast staan om te overleggen, nummer 3 wachtte geduldig op de uitkomst. Tom en ik meenden dat we rechtsaf moesten. Maar ja, om nou meteen als broekie het initiatief te nemen…
Nummer 5 vond het ook allemaal wel goed.
Na enkele minuten besloten we toch maar gewoon rechtsaf te slaan, en te kijken wat de rest zou doen. En dan merk je wat een hecht clubje dit is: iedereen volgde braaf in formatie.
Overal waar we gingen volgde het peloton, totdat we zelf en keer fout gingen en alleen de allerlaatste Stag, de witte van onze voorzitter Pieter, wel de juiste koers oppakte. Wel een prachtig gezicht om 4 Stags op een landweggetje te zien keren, trouwens.
Een kwartier later reden we wéér fout, en tijdens het keren adviseerde ik anderen om ons niet blind te volgen, wij wisten het ook allemaal niet. We werden meteen gedreigd met een royement als het nog een keer fout zou gaan!
Nog iets verder haakten we aan bij een Stag voor ons, en dan zie je dat de aandacht verslapt, want toen hij fout ging, volgden we braaf. Na enige verwarring gingen we toch onze eigen weg verder en tien minuten later zagen we hem als tegenligger op de Kerkuilenweg. Ik wees nog dat hij de andere kant op moest, maar hij deed hetzelfde. Niet meer teruggezien…

Drie Stags volgden ons nog braaf. Het schijnt dat een van de navigatoren het kaartenboek op de vloer neerlegde en tegen de bestuurder zei “ volg die donkerrode maar, die lijkt de weg te kennen”.
Het werd tijd voor de lunch. Helaas, restaurant 1 zat dicht, dan maar doorrijden. In Helenaveen aangekomen besloten we met ons groepje door te rijden tot de Buizerd, want dat was zo’n leuke tent. Helaas, ook dicht. Uiteindelijk hebben we ons twaalf uurtje om twee uur genuttigd bij eetcafé de Stoep. De andere helft van het Stag peloton had toch maar gekozen voor Helenaveen.
Het was trouwens een fantastische route, Hanno. Diep in de Peel waar begin 20e eeuw nog een gouden Romeinse helm werd gevonden (staat als topstuk in het oudheidkundig museum in Leiden), en die dankzij Toon Kortooms met zijn boeken over deze armoedige streek bekendheid kreeg. Hier leefde men vroeger van het turfsteken. Veel bomen langs de weg, waarom eigenlijk? Tom legde uit dat men de bomen daar plantte, en na 20 jaar rooide voor het hout. De bermen werden dus verpacht. De weggetjes waren prachtig gevonden, met oogstrelende natuur, vennen en kronkels over smalle dijkjes.

Na de lunch kwam het hele peloton weer bij elkaar en besloten we in twee groepen naar de finish te rijden, in de zon. Nog een keer een foutje en we verloren twee Stags die hun eigen weg zochten, maar allen haalden heelhuids de eindstreep, tot grote opluchting van Hanno. (Of waren we er toch een kwijt geraakt?). Mooi plaatje, om al die Stags in formatie op de parkeerplaats te zien!
De dag werd afgesloten met een borrel en een terecht dankwoord aan de organisator.
Dat was mijn kennismaking met de Stag Club Nederland. Dit smaakt naar meer!