Tijdens de ESM – 2011 in Keulen viel het besluit: in 2012 geen European Stag Meeting. Maar daar wisten enkele actieve leden van SCN snel raad mee. Omdat diverse leden geïnteresseerd zijn in meerdaagse evenementen besloten Max Asjes en Jan Kamphuis zorg te dragen voor een (vol)waardig alternatief van een ESM: De Tocht der Tochten. In de winter kon die tocht helaas voor velen niet doorgaan. Doch 18 leden van SCN, met partners, vrienden of vriendinnen in totaal 34 personen, voorwaar een relatief groot aantal vergeleken met de deelname aan diverse andere ritten, namen 18 en 19 mei jl. met 18 Stags deel aan een fantastisch evenement.

De genoemde organisatoren hadden bedacht dat de tocht, naast het rijden in onze geliefde automobielen, ook wel iedere dag een zekere geestelijke inspanning moest opleveren. De eerste dag werd ons gevraagd om alle windmolens te tellen die we passeerden, zowel links als rechts. De som van beide getelde series moest van elkaar worden afgetrokken. Het resterend saldo zou het goede antwoord moeten zijn. De opdracht voor de tweede dag was om de 11 steden van de Friese Elfstedentocht in de juiste volgorde van start tot finish te plaatsen. Tijdens de prijsuitreiking van de opgave voor de eerste dag, bij gelegenheid van het diner op 18 mei jl. in Hotel Hardegarijp, haalde mijn tafeldame, Wil den Haan, een in de laatste winter uit De Telegraaf gescheurde pagina waarop de volledige schaatsroute beschreven stond uit haar tas. Ik kon de aandrang om die route snel op mijn menukaart over te schrijven niet onderdrukken. Maar onze tijdens de gehele tocht immer alerte organisator Max ontging dat niet. Voor mij werd het een soort Aha-Erlebnis, want zoiets overkwam me op de middelbare school ca. 50 jaar geleden ook nog wel eens, als ik niet anders dan door te spieken nog een beetje goed resultaat voor een proefwerk wilde halen. De straf die werd opgelegd sneed dit keer aan beide kanten: ik werd belast met het schrijven van dit reisverslag en Max en Jan konden verklaren dat door mijn malversatie de opdracht voor de volgende dag vervallen was, hetgeen hen natuurlijk het nakijken van verscheidene plaatsnamenlijstjes de volgende dag bespaarde.

We verzamelden op 18 mei jl. in hotel De Koperen Hoogte in Zwolle. Daar stond de vertrouwde koffie met gebak gereed en het was direct weer een gezellige bijeenkomst. Om ca. 11:30 begonnen we aan de aanrijroute naar Sloten, alwaar we, na een lunch aldaar, de route van de Elfstedentocht zouden oppikken. Alleen die tocht was al zeer de moeite waard,  rijdend door de voormalige kustgebieden van de Zuiderzee door een prachtig landschap en diverse oude haven- en Hanzestadjes als Blokzijl, Kuinre etc.. Aangekomen in Sloten, dat een fraai oud en goed bewaard centrum heeft, lunchten we in De Zeven Wouden. En als verrassing konden we verscheidene vooroorlogse klassiekers bewonderen, want gelijktijdig met onze tocht vond ook de Elfstedentocht voor dergelijke auto’s plaats.

Na de lunch begonnen we aan het oostelijk deel van de tocht, in totaal  127 km. De uitstekende routebeschrijving was een goede leidraad. We werden door vele Friese dorpen en steden geleid en konden het grootste gedeelte van de dag open rijden, hetgeen een dergelijke tocht toch een stuk aangenamer maakt dan het moeten vertoeven in een gesloten bolide. Na een thee-, bier- etc.-stop in Wirdum bereikten de meesten van ons aan het begin van de avond het hotel in Hardegarijp. Toen Marion en ik daar aankwamen lag de halve parkeerplaats vol met onderdelen uit de kofferbak van onze onvolprezen Ben en lag hij al weer onder de auto van Jan Kamphuis, die kampte met een defecte kruiskoppeling. Voor Ben was het gemakkelijker en sneller om dan maar een gehele steekas te vervangen en dus kon Jan de volgende dag weer gewoon meerijden. Inmiddels hadden zich nog een aantal mankementen aan auto’s voor gedaan, te weten een defecte accu van Ronald en vapour-lock-problemen in het juist gerede nieuwe motorblok met toebehoren van Theo. Soms blijft het toch behelpen met die Stags,  maar er staan zoveel prettige en leuke dingen tegenover.

De volgende ochtend was het westelijk deel van de Elfstedentocht ons vooruitzicht. Dat werd gelardeerd met talloze blikken op de eerder genoemde oldtimers. Het gaf beslist een extra dimensie aan de dag. En de samenloop met die rit leidde voor ons in sommige dorpen ook nog tot prettige bijkomstigheden, zoals het dwars door oude dorpen/steden kunnen rijden, die voor overig verkeer waren afgesloten. De hekkenbewaarders en –bedieners zagen kennelijk niet allen het verschil tussen vooroorlogse klassiekers en Stags. Hierdoor kregen we als afwisseling van het Friese landschap, weer fraaie stadsgezichten te zien en werden we vanaf de trottoirs door grote drommen mensen even luid en enthousiast verwelkomd als de berijders van de vooroorlogse klassiekers. Door de grote kennis van Jan Kamphuis van o.a. historische bouwwerken, bevatte het routeboek ook diverse interessante toelichtingen op hetgeen we passeerden. De lunch, 78 kilometer na de start, gebruikten we op een terras aan het water in De Stadsherberg aan de rand van het centrum van Franeker.

De middagtocht leidde ons onder andere door de centra van Harlingen, Workum en Hindelopen en eindigde, 89 km na de lunch, op het zonovergoten terras van Boschlust in Oudemirdum. Daar sloten we het tweedaagse evenement af met bij die gelegenheid passende  drank en bitterballen. Onze voorzitter Pieter had de tweede dag ook meegereden, met zijn kleinzoon als navigator. In zijn dankwoord aan de organisatoren memoreerde hij dat het routeboek in ieder geval, zoals de organisatoren hadden beloofd kinderlijk eenvoudig was. Immers zijn kleinzoon, 8 jaar oud, 8 had hem feilloos naar de finish geleid. Bovendien prees hij de pr-activiteit die de organisatoren hadden ontplooid. Hoe kon het anders mogelijk zijn dat zo veel mensen zo enthousiast onderweg naar ons stonden te zwaaien. Pieter prees terecht de organisatoren Max en Jan en bedankte hen namens alle deelnemers voor hun inspanningen. Als bijzondere blijk van waardering benoemde hij ze tegelijkertijd tot het organisatie-comité voor het volgende voor ons Nederlanders het ESM-vervangende festijn in 2014.

Klaas van Heuven