De ontvangstlocatie was het op en top Engelse theehuis TeaTime, een in  “Late Edwardian” stijl gebouwde villa uit 1914, ooit gebouwd voor de adellijke familie Van Holthe tot Echten.
Samen met de ronkende stags, spitfire’s,en andere triumph’s gaf dit al voor het begin van de rit een “happy feeling”.

In het theehuis werden we onder het genot van koffie met gebak welkom geheten door de organisatoren van de rit Jan en Gerhard Kamphuis en de voorzitter van de Stagclub Pieter Berkhout, die ons beloofde dat we een ontspannen rit tegemoet konden zien.
Hij benadrukte dat gezien de deelname van een variëteit aan Triumph’s dit ook de sterkte van de Triumph clubs was, het elkaar motiveren om deel te nemen aan aktiviteiten (maar 50% van de triumph-eigenaren is lid van een club: er is dus nog werk aan de winkel).
Omdat voorzien werd dat aan het einde van de dag de verschillen wel eens miniem konden zijn begonnen we met een behendigheidsrit op de locatie.

Een rondrit op de parkeerplaats, hangend uit het raam met een plateau waarop 4 volle bekers water stonden, was voor menig bestuurder te veel gevraagd (er sneuvelde nogal wat bekers)
Hier werd wel duidelijk dat Arthur Denzler, met zijn prachtige spitfire, de meeste horecaervaring van ons had want hij wist al scherp sturend  zonder morsen de snelste tijd te realiseren.

Na deze beproeving volgde het eerste gedeelte van de rit en die voerde ons richting Havelte door bosrijke omgeving en stille maar prachtige plaatsjes zoals Gijsselte; Wittele en Wapserveen.
Onderweg werd je beziggehouden door de opdrachten zoals fotovragen en vragen over bijzondere plekken.
Ook waren er “dropjesstops” maar die heeft deze deelnemer gemist tot onze verbazing.
Het was erg leuk dat de organisatie zich de moeite had genomen je mee terug te nemen in de historie van de omgeving door wetenswaardigheden van de omgeving en de leefomstandigheden van de vroegere bewoners te omschrijven. Dit gaf een mooi sfeerbeeld van de route die je moest afleggen. Natuurlijk waren daar toch weer de instinkers bij de fotoherkenning aanwezig zoals een brug die je meende te zien maar die toch niet in de route was opgenomen en een villa die prachtig was beschreven maar toch geen horecagelegenheid bleek te zijn.

Onderweg toch nog enige malheur te zien bij de deelnemers zoals een spitfire waar een lekkende waterpomp en een onwillige dynamo de deelnemers parten speelden (Het blijven toch engelse auto’s!)

De lunch werd genuttigd in Havelte en hierna ging het zuidwaarts richting Staphorst. Onderweg langs dorpen als Ruinerwold; Oosteind en Punthorst. Mijn zoon Tim had toch zijn handen vol aan de routebeschrijving aangezien ik de installatie van een fietscomputer nog niet voltooid had en mijn km teller nou niet echt geijkt was dus na elke afslag maar weer corrigeren.

In het buurtschap Blijdenstein was de vraag over de architect van het mooie kerkje gauw gevonden maar de hoogte van het maaiveld van het kerkhof leidde toch tot menige discussie.
Het blijft altijd weer leuk als je mensen onderweg tegenkomt die net als jou triomfantelijk bij een bord staan met de gevraagde informatie “dit hebben we toch maar mooi gevonden”
De route ging rond Meppel over in een meer open gebied en eindigde bij “de Koperen Hoogte”.
Daar bleek iedereen vol lof over de mooie route die de broers Kamphuis hadden uitgezet en werd er natuurlijk gediscussieerd over vragen en foto’s want ondanks de relaxte sfeer wou iedereen wel in de prijzen vallen.

Nadat Jan Kamphuis de antwoorden op de vragen (met de gebruikelijke “oh ja’s” en “zie je nu wel”) had gegeven werden de prijzen uitgereikt. De uitslag was spannend want de eerste 3 plaatsen werden beslist, zoals van tevoren verwacht, door de tijd van de behendigheidsproef. Ook ondersteunde de verdeling van de eerste 3 plaatsen de woorden van de Jan Kamphuis over de verbondenheid van de typeclubs en CTH doordat een Spitfire,Stag en TR6 deze prijzen mochten verdelen.

Uitslag:

1. Tim en Marc Luijben
2. Team Wiersema
3. Team Dompeling

Na een afscheidswoord van Pieter Berkhout, die content was dat ook een Stag in de prijzen viel, gingen mijn zoon en ik op weg met een goed gevoel; samen met de spitfire de hele dag open gereden in een prachtige omgeving; samen gewonnen en samen genoten van de goede sfeer.

Marc en Tim Luijben