Eerste indrukken van een nieuw lid: de ALV en de ALV-rit 22 maart 2009

Eerst iets over mijzelf. Ik ben al heel veel jaren geroerd door de mooie lijnen, het prachtige motorische achtcylindergeluid en de joy die van een STAG uitgaat. Zou ik echt verstand hebben van techniek, dan zou ik misschien iets anders hebben gedacht, maar je kunt immers zomaar voor iets vallen. Zoiets als een huwelijk, je hebt niet echt verstand van de andere sexe, maar dan kun je nog wel voor een aangenaam exemplaar helemaal “hoteldebotel” raken en dat hoeft er niet echt eentje te zijn waar nu precies iedereen op valt! Sterker nog…. dat zou alles behoorlijk eentonig maken, stel je voor dat iedereen hetzelfde ideaalbeeld had bij ….. (vul maar in!).

Nu dan, ik ben zo’n 23 ouder dan mijn STAG en dan kan iedereen ongeveer uitrekenen wat mijn leeftijd nu is, wanneer ik vermeld dat onze STAG van begin 1974 is. Woonachtig in Midden Nederland en werkzaam in Rotterdam bij het duurzame deel van een groot energiebedrijf, waar ik niet teveel mededelingen zal doen over het brandstofverbruik van mijn hobby, laat staan dat er over energielabels zou worden gesproken! Woon-werkverkeer wordt sowieso niet als milieuvriendelijk beschouwd, schat ik zo in. Als opleidingskomaf vermeld ik dat ik ooit een cursus heb gedaan, waarna ik mij jurist mocht noemen, die mij professioneel langs vele interessante uitdagingen heeft geleid.

En dan …. hoe kom je tot zo’n beslissing voor de aankoop van een heuse Triumph STAG. Mijn al beschreven zieleroerselen ontdekte ik zeker 10 jaar eerder, maar het was er gewoon nog niet van gekomen om tot aankoop te komen. En dan verschijnen er een aantal toevalligheden. De eerste en directe aanleiding voor het doorbijten kwam voort uit de volgende gebeurtenis: al 8 jaar organiseerde ik met een aantal vrienden de zogeheten Bilthoven Classic, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan een goed doel. Nooit zelf eerder meegedaan, maar midden mei 2008 heb ik als navigator een keer de rally met een buurman gereden en na afloop heb ik mijzelf beloofd dat het nu maar eens ervan moest komen om een eigen klassieker aan te schaffen. Een goede Rotterdamse vriend die ik daarvan een paar dagen later op de hoogte stelde, vroeg mij of ik nog altijd zo verkikkerd was op een STAG. Na mijn bevestigend antwoord, vertelde hij mij dat hij er één bij een goede bekende van hem in Hilligersberg, een Aston Martin-verzamelaar, te koop wist staan. En daar stond dan bij de eerste kennismaking een paar dagen later mijn 49-BR-78, een Early MK II, temidden van fraaie ander Britse schoonheden, maar wel ver weg daarachter verstopt in de opslag. Had al een jaartje of tien bij een eerdere eigenaar stilgestaan en daar was ze (is een STAG vrouwelijk?) natuurlijk niet echt beter op geworden. Er bleek nauwelijks aan te zijn gewerkt in die 34 jaar: een origineel ongerestaureerd exemplaar, terwijl de looks en het “vingergevoel” in wielkasten etc. daar in het halfduister aantrekkelijk leken. Verkoper en ik kwamen al snel tot de slotsom dat een transactie in het verschiet zou kunnen liggen, maar daarvoor leek mij buitenlicht en een proefrit wel op zijn plaats. Een weekje later was het dan zover, samen met mijn ervaren buurman weer naar Rotterdam. Eerst flink rangeren met vele Aston Martins om “haar” (de STAG) eens buiten te mogen inspecteren. Dat zag er gelijk heel vrolijk uit: Carrosserie voor een ongerestaureerd exemplaar weinig op aan te merken, keurig interieur en motorcompartiment, vlotte start, net motorgeluid zonder bizarre bijgeluiden. Na rangeren werd ze langs de straat gezet om vervolgens de proefrit te ondergaan, maar ….. toen had de startmotor het opgegeven en dat is nu eenmaal voor een Automatic gearbox flink onhandig. Eind van het liedje was een aankoop op puur vertrouwen (let wel: met wederzijds vriendje!) en de STAG op een trailer naar Ferry van Kan. Tot mijn opluchting bevestigde hij het kwaliteitsoordeel, verving startmotor en een massa aan “rubber” en nog veel andere dingen, reviceerde het remsysteem en toen kon de STAG beginnen mijn vertrouwen te winnen. Dat is mooi gelukt! Klein tikkie wantrouwen na de winterstop met een flinke plas olie op de “tins” onder de auto (als een Engels product niet meer lekt …. u kent het verhaal wel!). Lekkage bleek na de eerste ritjes in 2009 ineens te zijn verdwenen op een klein drupje na!

En dan gaan we nu beginnen met het genieten van onze STAG. Voor de European STAG Meeting (ESM) worden nog even de roestvlekjes en een paar ondergeschikte technische puntjes weggewerkt. Dat er wel eens wat zal kapotgaan, tja dat hoort nu eenmaal bij een Engels product van die periode, maar wat je er allemaal aan vreugde voor terugkrijgt, dat mag dat ruim compenseren.

Dat sluit keurig aan bij de ervaring die ik bij mijn eerste SCN-evenement mocht hebben, na al even in Rosmalen tijdens de British Car & Lifestyle aan de Club te hebben mogen “snuffelen”. Heerlijke warme ontvangst van een splinternieuw lid door de leden die – naar ik inschat - in een hechte band al vele jaren met elkaar omgaan! De Algemene Ledenvergadering vond plaats op 22 maart 2009 in “Gasterij Zondag” te Garderen. Bijzondere naamgeving overigens, omdat nogal wat etablissementen juist op die dag in de Veluwse regio gesloten zijn! De formule om de ALV te combineren met een mooie voorjaarsrit lijkt bij steeds meer leden aan te slaan. De opkomst was flink hoger dan vorig jaar. Wat een mooi gezicht om daar ruim 20 STAG’s op een kluitje aan te treffen onder de splinternieuwe fier wapperende STAG-banieren! De meesten kwamen overigens met gesloten kap, toegegeven het was ’s morgens niet veel warmer dan 8°C. Maar …. ahum, u reed toch een fijngelijnde cabrio? Een aantal die-hards had het toch gewaagd open te rijden. Na een gezellige ontvangst met koffie en appelgebak, vond de ontspannen, informatieve en gezellige ALV plaats, gevolgd door een uitstekende lunch. Ria van Deuren, Ronald Emons en Jan Kamphuis werden vanwege hun vele clubactiviteiten speciaal in het zonnetje gezet. Ook fijn te weten was dat de door SCN te organiseren ESM 2009 goed op schema ligt. Tijdens de ALV werden door woordvoerder Jaap Kwakernaat al 81 deelnemende STAG’s gemeld!

Twijfelaars om zo’n ALV te bezoeken kan ik verzekeren dat zo’n bijeenkomst niet alleen de moeite waard is, maar dat ook de aldaar te onderhouden contacten één van de goede gelegenheden is om de clubgedachte te behouden! En passant kunnen er ook nog wat technische wetenswaardigheden worden uitgewisseld, overigens een reden om in een nieuw te kiezen formule de jaarlijkse “Technische dag” in ere te houden.

Als niet te versmaden toetje van de ALV hebben we een wonderschone toerrit mogen beleven door de prachtige Veluwse natuur. Meer dan de helft van de deelnemende STAG’s had inmiddels gelukkig de kap laten dalen om de lentezon op het bolletje te laten schijnen. Toch wat anders dan de plensregen van vorig jaar werd mij verzekerd. De toerrit was heel fraai uitgezet door Martien en Erna Smit, die daar niet al te ver vandaan wonen en natuurlijk daarom de omgeving beter kennen dan vele anderen. En zo kon het Veluwse publiek ons met onze beauties voorbij zien trekken: big smile van ons en van de toeschouwers.

Alle deelnemers waren unaniem van menig dat ze een voor hen onbekend stukje heel mooi Nederland hadden bezocht, waar de rit ons door paadjes voerde die wij anders waarschijnlijk als alleen voor fietsers toegankelijk hadden beschouwd. Dat er bij de vragen bij de toerrit een paar “instinkertjes” zaten werd met algemene hilariteit zeer gewaardeerd. Bij een aangename afsluitende borrel bleek Simon Uitendaal de verdiende winnaar te zijn geworden.

Gelukkig bleken velen graag de soms zeer ruim meer dan een uur heen- en retourreistijd voor dit evenement over te hebben gehad; ze hebben er echt iets voor teruggehad. Graag raad ik de overige leden aan om de volgende keer ook mee te doen met een SCN-evenement, misschien de ESM in Maastricht?

Met roaring STAG-groeten,
Pieter Jan Witvliet
Soestduinen