Rit van Weldadigheid, 21 september 2008

Een rit door het fraaie Drentse landschap, met zowel een educatief als een recreatief programma. Van Frederiksoord naar Veenhuizen en weer terug over landelijke weggetjes door bossen, weiden, venen, lanen, etc. De rit was een gezamenlijke activiteit van de Club Triumph Holland (regio Noord) en de Stag Club Nederland. Maar liefst 2 ritverslagen: Wim en Miep Visser & Frans van den Berg

Verslag van de Drentenrit op 21 september; de Rit van Weldadigheid.

 Wij werden alle welkom geheten door de beide broers Kamstra (elders Kamphuis genaamd; red.) en de verdere aanwezigen. Tijdens het nuttigen van een kopje koffie met gebak, nu heel toepasselijk een turfje dan wel van chocolade, was het even bijkletsen. Aanvullend was het elkaars auto bewonderen, de beeldentuin in, souvenirs bekijken of de quiltwinkel bezoeken. Vooral het laatste was voor de liefhebber interessant daar zowel alles op quiltgebied aanwezig was, van materialen tot kant en klare quilts. Ook op gebied van andere technieken was redelijk veel aanwezig.

Om 11.30 uur gingen wij van start door het prachtige Drentse land. De rit was zeer goed aangegeven, even wennen aan het systeem. Aangekomen in Veenhuizen stond een tafel klaar met daarop een geweldige lunch die geheel alleen gemaakt was door Anneke. Nogmaals onze complimenten.

Gelukkig was het prima weer en konden we de maaltijd buiten nuttigen. Na de lunch naar het Gevangenis Museum van Veenhuizen, veel over gehoord en gelezen en nu bekeken. Bij de ingang boven de deur stond dat ene W.Visser daar de directeur was geweest, weet van niets…

Na het bezichtigen van het Museum terug naar Frederiksoord waarvan we aan de tweede etappe begonnen. Eveneens een mooie rit door Drente. Heel interessant was bij beide ritten dat men regelmatig uitleg kreeg wat je zo om je te zien kreeg, van huizen tot veengebied.  

Na afloop weer in hotel Frederiksoord waar al een aantal mensen onder het genot van een versnapering zaten te wachten tot iedereen aanwezig was. Na het genot van een pilsje en een heerlijke bitterbal weer naar huis. Onderweg bij Emmeloord wat spetters gehad maar konden open blijven rijden en zijn droog thuis gekomen.

Bij deze willen wij de organisatie nogmaals bedanken voor de gezamenlijke rit van de Triumph Club Holland (Regio Noord) en de Stag Club Nederland. Het was wat ons betreft een succes. In totaal reden 22 equipes mee: 14 x TCH en 9 x SCN; één onfortuinlijke TR 6 is niet gestart wegens problemen met de benzinepomp.

Wim en Miep Visser.

 ritverslagen: Wim en Miep Visser & Frans van den Berg

 De eerste keer 2, “Waarlijk Weldadig”

Aan alles kon je merken dat deze rit met alle liefde en toewijding was georganiseerd. Zo reden we zondag 21 september, geheel in het teken van het thema van de rit als ‘daklozen’ rond in het Drentse land. Het was fris genoeg en maar heel af en toe een bleek zonnetje.

Maar, nu wij op de hoogte waren van het bijzondere aspect van de geschiedenis van deze streek, keken we met wat andere ogen om ons heen. Hier had meer dan een eeuw ‘ontwikkelingshulp’ plaatsgevonden! Zie je wel; we wisten wel hoe het moest!

Het is wel al lang geleden dat de ‘Fransen’ de bezetting van de ‘Lage Landen’ moesten opgeven. Napoleon kon het niet meer overeind houden. Wij, we kwamen er berooid van af en tienduizenden mensen leefden in de grootste armoe en ellende.

Maar, er was toch iemand met een idee! Een generaal stichtte een ‘kolonie’ waar van die mensen terecht konden om zich een nieuw bestaan op te bouwen. In de ‘ontginning’.

In de wijde omtrek van de streek tussen Frederiksoord en Veenhuizen vinden we een laaggelegen gebied wat in de oudheid eeuwenlang het midden hield tussen dras en moeras. Daar had zich een pak veen gevormd.

De ‘ontginning’ hield in dat er een waterhuishouding werd ingericht, waardoor het overvloedige oppervlaktewater beter afgevoerd kon worden, zodat het land jaarlijks lang genoeg ‘droog’ kwam te liggen om er landbouw op te kunnen bedrijven. Het droogvallende veen kon ‘gestoken’ worden voor de brandstofvoorziening.

De rit vertrok vanuit het museum ‘De Koloniehof’ waar je een uurtje de tijd kon nemen om de geschiedenis van de Maatschappij van Weldadigheid te leren kennen.

Jammer dat wij de snelweg tussen Amersfoort en Harderwijk gesloten aantroffen, waardoor we die tijd kwijt waren geraakt bij het volgen van de omleidingsroute.

Maar achteraf vind je veel informatie op het internet als je dat raadpleegt. Hoogst interessant.

Nou, daar reden we dan. Wat een prachtig eikenhout vind je daar; nog in levenden lijve. Prachtige lanen. En die geur. Sinds de kunstmest begin vorige eeuw zijn intrede deed in de landbouw is de agrarische bevolking hier ook behoorlijk tot welstand gekomen. Het tijdperk van de ‘arme bedoening’ is wel voorbij inmiddels.

Links en rechts het veld in kijkend zie je nog weiden met zegge en biezen. Typische planten die aanduiden dat daar het bodemwater nagenoeg aan de oppervlakte staat. Zo diep heeft de ontwatering ook niet plaatsgehad, kennelijk. Integendeel zelfs. In de routebeschrijving werden we erop gewezen dat er zich ‘damwanden’ in het traject bevonden. De laagstgelegen gedeelten in het landschap kwamen natuurlijk als laatste in aanmerking om ‘ontgonnen’ te worden. Wat daarvan nog overgebleven was is inmiddels omgeven door damwanden, waardoor deze gebieden uitgesloten bleven van de spiegelverlaging van het grondwater in de gebieden die wel al ontgonnen waren. ‘Spaar de natuur’.

Hoezeer vooruitstrevend de ‘Maatschappij’ was, mag wel blijken uit het feit dat je hier het oudste bejaardenhuis van Nederland vindt en het oudste dorpshuis.

Jammer dat we ’s avonds op tijd weer thuis moesten zijn en we hielden nog rekening met de omleiding op de snelweg, dus we zijn niet in het gevangenis museum geweest.

Ja, de maatschappij is eigenlijk wat aan het eigen succes ten onder gegaan. De toevloed van mensen die daar een goed heenkomen zochten werd zo groot dat het de maatschappij economisch uit de hand gelopen is. Nog een geluk dat de Koninklijke familie het voor hen opnam en vervolgens de ‘Staat’ zich genoodzaakt zag er financieel voor in te staan. Mooie gelegenheid om dan ook maar wat raddraaiers daarheen te sturen om ‘mores’ te leren. Er kwamen ‘omheiningen’ en de autochtone bewoners kregen een hekel aan de allochtone. Geschiedenis herhaalt zich.

Tijdens de lunch, toen ons motorgeronk voor een uurtje verstorven was, hebben we genoten van de immense stilte tot in de verre omtrek en de intens frisse lucht. En dat, bij het genot van een rijk gesorteerde maaltijd. Wie de euvele moed had, kon zelfs een wijntje genieten!

Een dikke pluim voor de organisatoren, die met een “themarit” wat meer diepgang in onze Triumph-beleving wilden brengen..

Frans van den Berg

ritverslagen: Wim en Miep Visser & Frans van den Berg