ESM Maastricht Zaterdag:
Verslag van een eerste kennismaking met een Stag-weekend

Het begon allemaal toen mijn echtgenoot, Michel van Schaijk, een aantal maanden geleden enthousiast aankwam met de uitnodiging. Hij vond dat hij, als nieuw lid, geen verstek mocht laten gaan en dat het ontzettend leuk zou zijn als ik met hem mee ging. Nu had ik me eerlijk gezegd altijd wat afzijdig gehouden van zijn auto-hobby, in die zin dat ik het wel leuk vond om mee te rijden maar dat ik verder geen verstand van zaken had (en eerlijk gezegd nog steeds niet heb). Het begon allemaal met een groene MGB, waar ik erg van gecharmeerd was (sorry) die werd ingeruild voor een rode Triumph Stag. Expres noem ik de kleuren, want ik was enigszins verkikkerd geraakt op dat racing green….. Wat mij betreft was het dus geen liefde op het eerste gezicht en ik bekeek deze Stag dan ook met enige argwaan. En ja, ik ben uiteindelijk overStag gegaan. Want deze rooie is een stuk comfortabeler, rijdt beter en de kleur ben ik inmiddels ook aan gewend. Dus toen Michel met die uitnodiging kwam, leek het me wel een goed idee om samen met hem dit avontuur aan te gaan.

Met een lichte kater stapten wij op zaterdag 23 mei in onze auto om de rit naar Maastricht te gaan maken. Hoewel we vrijdagavond al een korte rit hadden gemaakt (ja inderdaad was dit voordat we uiteindelijk in de bar belandden), was ik erg onder de indruk van het grote aantal deelnemende auto’s en alle verschillende kleuren. Vooral de groen metallic uitvoering van Bernhard was erg indrukwekkend. Inmiddels was ik ook gewend aan het idee dat er wel degelijk wat van mij werd verwacht tijdens de rit, namelijk navigeren. Michel wees me daar vrijdag op, dus ik moest nog snel wat huiswerk doen. Gelukkig hadden de organisatoren alles tiptop voor elkaar. Dus zelfs voor een leek als ik was het vrij simpel om alle spelregels tot me te nemen. Nu moet ik wel zeggen dat ik tijdens vakanties al vaker als navigator had gefungeerd, dus dat kaartlezen zat/zit wel snor. Ik was dan ook goed voorbereid en helemaal klaar voor de rit!
Die ochtend vertrokken wij met ruim 80 auto’s naar Maastricht, waar we op het Vrijthof alle auto’s parkeerden. Dit onder toezicht van de parkeerwachten en het publiek, die ons met applaus en verbazing ontvingen. Heel bijzonder om dit zo mee te maken. Ondertussen was het weer ons ook goed gezind, want het zonnetje scheen flink en dan is het natuurlijk fantastisch om zonder kap te rijden. Nadat we de auto’s in keurige rotten van 5 hadden geparkeerd, was de volgende stop het gemeentehuis waar we met koffie en cake werden ontvangen. Alhier werd het weekend officieel door de wethouder en voorzitter geopend en werd een aantal oud-bestuursleden in het zonnetje gezet.

Het hele gezelschap werd vervolgens richting het officiële fotomoment gedirigeerd. Nu is het geen sinecure om zo’n enorm gezelschap in het frame te krijgen. Maar het uiteindelijke resultaat was geweldig. Wat een mooie foto is het geworden! Dank daarvoor, we hebben hem een goede plek gegeven. En voor je het weet is het alweer lunchtijd. We waren best benieuwd hoe dat geregeld was. Want ook hier geldt weer dat het niet zo eenvoudig is om dat voor zo’n groot gezelschap te regelen. In het plaatselijke winkelcentrum was een prachtige plek gevonden. Toevallig belandden wij aan een tafel onder de neus van het winkelende publiek. Dit had overigens geen invloed op de inwendige mens, want het soepje, de salades en broodjes gingen er bij iedereen best in. En ook nu weer bestond een groot deel van ons tafelgezelschap uit dezelfde mensen als vrijdagavond. Tja, het schept toch meteen een band hè……

Iedereen was nu echt in de stemming om een prachtige rit te maken. En dat werd het dan ook. Via mooie en heuvelachtige wegen kwamen we terecht bij de mijn Blegny. Wij kozen ervoor om het bijbehorende terrasje te pakken. Het grootste deel van het gezelschap bezocht de mijn en een andere groep, waar wij ons bij aansloten, besloot wat eerder te vertrekken om de rest van de rit te rijden. Dit keer ging het richting de abdij van Val Dieu waar wederom werd opgestoken. Op dat moment besloten wij om lekker verder te rijden richting Vaals. Helaas zijn we daar uiteindelijk nooit terecht gekomen omdat we op de route werden geconfronteerd met een wegomlegging. Daarna kwam het eigenlijk ook niet meer goed met ons en de voorgenomen route. Gelukkig waren we goed voorbereid op deze calamiteit, want ik had stiekem de tomtom in het dashbordkastje gepropt. Onze Stag zoefde over de weg richting het kasteel. En ja hoor, ook hier streken wij neer op het terras nadat we deze dag met veel genoegen hadden beleefd.

De slotavond brak aan met een heerlijk diner. En wederom alle complimenten voor de organisatie  hiervan (tip van de week was overigens een landenvlag op de dinertafels te plaatsen) want het is geen sinecure om al die mensen een plekje te geven. Het was dan ook al behoorlijk laat toen we aanschoven bij het laatste deel van het programma. De bigband met zangeres gaf een geweldige swing aan deze laatste avond en ook ik kon het niet laten om nog even met de voetjes van de vloer te gaan.  Beste mensen, hartelijk dank voor het leuke weekend. Wordt vervolgd!?

Gerda Venema