Een natte afsluiting

Na een overweldigend weekend van deelnemers aan het ESM-Maastricht-weekend mei 2009, was de laatste dag, de maandagrit gepland naar België met als einddoel een bezoek aan het automuseum van het Circuit Spa-Francorchamps in de Abbaye de Stavelot. Het grote aantal deelnemers van 81 auto’s was inmiddels ver afgeslankt naar een toch nog ruim bemeten aantal van 21. 

De dag begon wederom prachtig, strak blauwe hemel, zonnig en warm, net als de vorige drie zonovergoten dagen. We waren net niet te laat, 10.10 uur, toen de eersten in groepjes al begonnen te rijden. Een prachtig gezicht om de kleurrijke colonne opnieuw op gang te zien komen, waarbij de adrenaline weer baan zoekt en krijgt. Na de in ontvangstname van de prachtige lederen verzamelmap van Maarten met routebeschrijvingen (dank je wel Maarten!), startte onze rit.

Op verzoek waren wij hekkensluiters van de colonne, bewapend met een walkie talkie en rode vlag (met de ster van Mestréééch) om in geval van nood c.q. uitval van anderen aan de “bel te trekken”. Echter wijzelf hadden eerder een noodsituatie verwacht toen, op de ESM-zaterdag voor de ontvangst door de wethouder op de markt, gebleken was dat de propeller van de 2e motorventilator was afgebroken. Oververhitting lag op de loer, reparatie op dat moment niet voor de hand en ook niet later snel laten repareren. Halverwege deze rit dreigde de motor inderdaad oververhit te raken toen de temperatuurmeter toch wel erg ver naar rechts naar het rode boog, en deze adembenemend in de gaten werd gehouden. Inmiddels was onze plaats als hekkensluiter op voorstel van Ben en zijn zus Marie daarom verruild naar een na laatste. Dank daarvoor aan beiden, die ons op de hiel volgden totdat zij zich in Ville Historique Verviers helaas moesten afscheiden van ons allen en huiswaarts keerden.

Een technische uitval hadden wij al eenmaal tijdens een officiële rit van de Belgische stagclub ondervonden en anderen toesnelden om ons te helpen. Een geweldige actie van o.a. de stagdokter Gilbert Rongé toen, die ons later ook nog eens verraste met de pechprijs.

Overigens was onze rol als hekkensluiter niet 100% dicht want er waren enkele auto’s, die al voor de Ville Historique de weg kwijt waren, net als wij in Spa met twee Engelse stags, naar later bleek, een afslag gemist hadden. Dat lag overigens niet aan de keer op keer uitmuntend beschreven routebeschrijving van de organisatie, maar aan de ………….?

Met een korte tussenstop van allen om de colonne bij elkaar te krijgen, zijn we met schwung door het schilderachtige Belgische landschap via Verviers doorgereden naar plaats van bestemming: Stavelot. De zon scheen nog volop bij aankomst en het was goed warm. Met een gerust hart konden wij bij aankomst de stags stallen in een ondergrondse parkeergarage, boven verwachting zelfs geheel gratis.

Enigen van ons zijn onmiddellijk een terrasje opgevlogen ter laving van dorst en het stillen van honger. Anderen gaven er de voorkeur aan eerst in de Abbaye de Stavelot het automuseum van het Circuit Spa-Francorchamps te bezichtigen. Zodoende splitsten ook Edwin en ik ons. Ik was erg onder de indruk van de bezienswaardigheden, bestaande uit een veelheid van (race)-auto’s en motoren van groot tot klein met geschiedschrijving zo goed als vanuit alle decennia van de laatste eeuw. Ik kreeg enige technische uitleg van een gewaardeerd staglid. Doch mijn bezoekerstempo versnelde omwille mijn dorst en trek naar de verlate lunch en voegde ik mij al snel bij de anderen op het terras.

Waarnemend de vanuit het zuiden opeens naderende zeer donker grijze tot zwarte wolkenmassa, werd besloten in ijltempo de terugreis naar Maastricht aan te gaan, echter niet via de ontvangen routebeschrijving doch via de snelste weg: de autobaan. Bij het samenrapen van onze spullen van de tafel bleek een gewaardeerd staglid zijn GSM vergeten te hebben, wellicht overmand met de gedachte de zeer donkere wolkenmassa ook voor te willen blijven en daarmee haast te maken. De wolken plakten op onze achterbumper en hebben wij het pokkenweer tot aan Maastricht getrotseerd.

De retour-routebeschrijving van Stavelot naar Maastricht is voor ons overigens zeker niet overbodig geweest. Wij zullen van deze nog dankbaar gebruik maken en op niet al te lange termijn gaan rijden en zeker ons plezier daaraan beleven.

Na de dagteller opnieuw op nul gezet te hebben begon de retourreis vanuit Stavelot. Bij het wegrijden stoten wij nog om de hoek van de kerk op de gifgroen-kleurige stag met de Engelse invalide man Dennis erin, zijn tom-tom programmerend naar de startplaats waar de ESM uiteindelijk begon, t.w. kasteel Vaeshartelt. We namen afscheid na hem nog even geholpen te helpen met het dicht maken van de kap.
 
Wat een paar fantastische dagen!! Wij danken daarvoor de organisatoren bij deze nogmaals en voor het feit dat zij zoveel eigen vrije tijd en energie opgeofferd hebben voor een hobby, die niet alleen de hunne is maar profeitelijk ook de onze.


Edwin Scholtens Weert & Ton Spauwen