‘In aanloop tot ……. de Gastronomische shortbreak bij Maastricht’ 16 & 17 juni 2007

Om te beginnen zal ik mij even voorstellen, ik ben Christian de Jong en, samen met mijn vrouw Nellie, in het bezit van een Stag van eind 1971. Dat wil zeggen, als je het Nellie vraagt zal zij eerlijk antwoorden dat ‘zij er niets mee heeft’.

Even een korte geschiedenis van de klassieker. In november 1999 kocht ik in België een  bordeauxrode, rechtsgestuurde Stag bij het Belgisch Brits Centrum. Het stuur rechts was overigens een bewuste keus. Omdat de wagen geïmporteerd werd, was de eerste halte in Nederland het dichtstbijzijnde RDW-keuringsstation in Roosendaal. Op de verlichting na, verliep de keuring naar wens. De zogenaamde ‘sealed beam’ lampen zijn in Engeland en zelfs in België wel toegestaan maar hier niet. Dat betekende nieuwe lampen aanschaffen, weer een tijdelijke nummerplaat voor één dag, alsmede een tweede keuring aanvragen. Gelukkig kon ik die keer dichter bij huis terecht.

In de loop van de jaren is de motor gereviseerd en zijn een grotere radiator en een gereviseerde automatenbak geplaatst. Begin 2006 was het de beurt aan de body om eens grondig onder handen genomen te worden. Samen met een bevriende plaatwerker ben ik aan de slag gegaan. Dat wil zeggen hij het grove, en ik het kleine werk zoals alles demonteren. Dat scheelde hem tijd en mij kosten.

We hebben een jaar lang iedere vrijdag in zijn garage aan de wagen gewerkt, hetgeen be-tekende dat we iedere week goed moesten plannen welk deel er aangepakt ging worden. Slechts eenmaal heb ik de Stag vanwege zware regenval moeten laten staan. Achteraf gezien een goede keuze om in 2006 te beginnen want dit jaar met al zijn regen zou veel ergernis hebben opgeleverd.

Afgelopen maart was het zover: de wagen kon zijn camouflage-outfit verruilen voor een diep bordeauxrood jasje. Op naar de spuiter! In april gevolgd door de finishing touch, een zilverkleurige striping.

Gereed voor de ‘Gastronomische shortbreak bij Maastricht’  - Of toch nog niet!

Begin mei, het was mooi weer, wilde ik een ritje naar Scheveningen gaan maken, dus met open softtop. De vergrendeling werkte niet, van alles geprobeerd doch zonder succes. Niet te veel energie verspild, maar snel Ferry van Kan gebeld. Volgens hem komt dat euvel vaker voor en hij legde mij uit wat ik moest doen. ‘Twee tellen en hoogstens twee minuten werk, en zo niet, dan zei dat iets over mijn technische kwaliteiten’. Helaas kwalificeerde ik mij als a-techneut.
Omdat we op het punt stonden met vakantie te gaan, heb ik het probleem naar begin juni verschoven. In de stille hoop dat die vakantieperiode ook de vergrendeling goed zou hebben gedaan, hervatte ik mijn pogingen, helaas weer zonder succes. Wederom Ferry gebeld maar die bleek in Frankrijk te zitten. De tijd ging dringen!

Toen een paar dagen later de deelnemerslijst op de deurmat viel, stond daar ook de naam van Ben Wijen op. Nou weet ik dat Ben een technische vent is, dus hem gebeld voor advies. Ook hij zei dat dat best vaak voorkomt en ik kon direct bij hem langskomen. Enfin, het bleek toch gecompliceerder te zijn. Na de achterbank alsmede een zijpaneel eruit te hebben ge-haald, werd het probleem zichtbaar. De vergrendeling had last van metaalmoeheid, er was een onderdeel afgebroken. En daarmee mijn kwalificatie a-techneut van de baan! Omdat Ben over veel reserve-onderdelen beschikt kon hij het probleem in korte tijd fixen. Eindelijk klaar voor het welverdiende lange weekend in La Butte aux Bois.

Vrijdag 15 juni
Vrijdag rond het middaguur vertrokken we richting het zuiden. De wegen waren, mede door alle wegwerkzaamheden, overvol. Van de ene file in de andere en een volgend project diende zich aan. Namelijk een extra ventilator inbouwen. Einde middag kwamen we in de schitterend gelegen hostellerie, La Butte aux Bois, in Neerharen aan. ’s-Avonds heerlijk gedineerd in een oude pastorie in Lanaken. Die nacht brachten we door in een van de mooie kamers van het rustiek gelegen landhuis met de Stag pal voor de deur.

Zaterdag 16 juni
De volgende ochtend toen we richting het ontbijt in het ‘château’ liepen, stond daar Maarten onze gastheer tevens organisator al om de eerste ronkende V8’s te verwelkomen. Om 12:00 uur was het officiële ontvangst onder het genot van Vlaamse vlaai, een rijke keuze aan frian-dises met daarbij koffie, thee of jus d’orange. De gastheer nam het programma voor het weekend met ons door waarbij voor die middag een rit op de rol stond, een zogenaamde bonusrit door de mooie omgeving rond Lanaken. Deelname was uiteraard vrijblijvend. Nellie en ik hadden het voornemen te gaan winkelen, een invulling die eigenlijk voor de vrijdag-middag was gepland maar door het file-leed noodgedwongen werd doorgeschoven. Luana, Maartens vrouw, gaf ons suggesties mee met betrekking tot het winkelen en parkeren.

Omstreeks 19:30 uur was er op het terras, onder genot van een aperitief, gelegenheid om de andere deelnemers te leren kennen. Dat valt overigens in zo’n gemêleerd gezelschap niet mee. Met gemêleerd bedoel ik leden ‘van het eerste uur’ tot en met ‘nieuwkomers’. Ik begrijp wel dat voor de eerste groep ieder event weer een reünie is. Alleen valt dat voor de anderen niet altijd mee. Maar een uitstekend compromis volgde! Een allercharmantste gastvrouw van La Butte aux Bois nodigde ons uit voor het diner en had een tafelschikking, zonder aanzien des persoons, gemaakt. De opzet was geslaagd, aan onze tafel zaten leden uit 1981, 1991, 1998, 2000 en 2004. En daarbij ook nog eens komend uit verschillende provincies. Het diner met zijn voor-, tussen-, hoofd- en nagerechten was culinair zeer hoogstaand. Samen met de keuze van de wijn gaf dit een uitstekende match. Tegen twaalven gingen we, zoals dat heet, moe maar voldaan naar onze kamer.

Zondag 17 juni
De zondag ging van start met een zeer uitgebreid ontbijt, variërend van scrumbled eggs tot gerookte zalm en van vers fruitsap tot vin mousseux. Het ontbrak ons werkelijk aan niets.

Het uitchecken en klaarmaken voor de rit werd met een halfuur verkort om het drukke programma zo ontspannen mogelijk te laten verlopen. Tegen elf uur vertrok de hele stoet van achttien Stag’s richting de Voerstreek. Omdat er, in tegenstelling tot zaterdag, geen directe regendreiging was, konden de softtops opengeklapt worden. Ben Wijen, nogmaals bedankt!

Ieder équipe had bij de start een beknopte routebeschrijving ontvangen, volgens het principe ‘bolletje/ pijltje’. Omdat het in deze streek ‘processie-tijd’ was, moest er een paar keer een alternatieve route worden gekozen, hetgeen onder uitstekende leiding van Maarten en Luana moeiteloos verliep. Na zo’n 55 kilometer kwamen we in het pittoreske plaatsje Limbourg aan. We manoeuvreerden onze V8’s over de zeer onregelmatig gelegde kasseien. Hier kregen we de gelegenheid om iets te drinken.

Kort na 13:00 uur vervolgden we de rit richting Val-Dieu alwaar we de plaatselijke abdij konden bezichtigen. Deze cisterciënzerabdij van Onze-Lieve-Vrouw  werd in 1216 gesticht door monniken uit Hocht bij Maastricht. Maar dit terzijde, want waar wij naar uitkeken was de abdijkaas en niet te vergeten ‘goddelijk’ bier!

Omstreeks 15:00 uur vertrok-ken we weer richting ons start-punt, door Maastricht en bij Smeermaas weer België in met als einddoel La Butte aux Bois.

Daar aangekomen hebben we op een zonnig terras genoten van een uitgebreide high tea. In zijn afscheidsspeech blikte Maarten terug op een zeer geslaagd weekend en bedankte hij de gastvrouw van La Butte aux Bois voor de voortreffelijke verzorging. Tevens deed hij de toe-zegging om volgend jaar de ‘shortbreak bij Maastricht’ weer te zullen organiseren met deze karakteristieke hostellerie als middelpunt.

Jos Schins dankte namens de aanwezigen Luana en Maarten voor al hun inspanningen.

Veel met mijn geliefde rode lady heeft Nellie nog steeds niet, maar bij de gedachte aan weer zo’n weekend volgend jaar, groeit haar enthousiasme.....

Zie voor een ander verslag en meer foto’s deze pagina.