|
SCN Limburgrit 31 augustus 2014
Tja,
Als de SCN door Maarten Theelen weer eens een Limburgrit laat organiseren, dan moet je daar bij zijn. Maar om alleen voor een dagje toeren bij Maastricht zo’n eind te rijden is toch ook weer wat. Dus besloten Max, Wijnanda, Trudy en ik om onze door een langdurige zomerstalling lui en vet geworden herten iets eerder naar het zuiden te sturen. We zouden elkaar op vrijdagmiddag op een eerste knooppunt van onze wegen ontmoeten en daarvoor leek ons Klein Hartenstein in Oosterbeek (fijn terras als het zonnetje schijnt) een goede plek. En dat was dus ook het geval, voor het eerst in lange tijd gluurde de zon in Nederland door de wolken heen, net toen wij op het terras beland waren. Overbodig om te zeggen dat de rit erna, vanaf Malden tot het oude plaatsje Kessel helemaal de Maas volgend, met open kap was. Van dat open rijden worden niet alleen de Stags, maar ook hun bestuurders overigens knap dorstig. Dus een terrasje in Kessel zorgde voor het verhelpen van de droge kelen; de Stags moesten nog even tot in België wachten, omdat daar hun bier zoveel prijsgunstiger is dan in ons door de hebberige fiscus verziekte klimaat. Voor een goed begrip: mijn Stag werd in mei van dit jaar 40 en de belastingdienst heeft dus opnieuw een, zij het beperkte tijd, met zijn klauw motorrijtuigenbelasting mijn financiën geweld aan gedaan.
Enfin, tegen de avond bereikten we ons hotel in Kanne-Riemst, net over de grens en vlakbij Chateau Neercanne. Heerlijk gegeten, voortreffelijk en vooral rustig geslapen en de volgende ochtend na een goed ontbijt datgene gedaan waarvoor we onze springende herten nu eenmaal hebben, namelijk een lange rit door het Belgische land. Eerst de Verelendung tussen Maastricht en Seraing (voorbij Luik) bezichtigd: je zult er maar je leven moeten slijten! En toen, nog steeds onder steeds dreigender wolkenluchten, met open kap de prachtige rit over de kleinere weggetjes naar La Roche en Ardennes. Alwaar een superverse forel met een goudgele Chouffe ons weer op krachten bracht. Het begon nu toch echt te regenen, dus op onze terugweg over Malmédy hebben we maar voor een dichte kap gekozen. Aangekomen bij Van der Valk Maastricht (een verademing vergeleken met vele andere Toekanpaleizen) bleek dat de parkeerplaats er mooi bij stond met vele herkenningen, weliswaar steeds in een andere kleurstelling maar toch……. Bij de ingang zagen we ons eerste SCN lid van verdienste, Ben Wijen, genieten van een sigaretje. Na een rit van 300 km eerst even opfrissen en dan met de shuttle naar Maastricht. Kennelijk had men daar niet genoeg aan het Preuvenemint, maar moest zijne Majesteit de Koning die dag ook de stad aandoen. Een en ander stond dus borg voor een hoop drukte en die hadden wij dus lekker gemist. Nog even een Chouffe onderweg naar ons restaurant “Au coin des bons enfants”, waar Wijnanda gelukkig nog ondanks het Preuvenemint een tafeltje voor 4 personen had weten te reserveren. Jullie geloven het vast: we hebben er voortreffelijk gegeten en gedronken. En voordat je het weet is het dan al weer bijna middernacht
Na alweer een goede nachtrust en de volgende ochtend een overvloedig ontbijt meldden we ons bij de club voor de bekende kop koffie met de traditionele appeltaart. Die laatste hebben Trudy en ik maar laten staan. Er bleken 17 Stags met hun eigenaars en co-rijders zich te hebben ingetekend. Jammer voor de familie Buijs, maar hun Stag had met een koelwaterprobleem toch maar voor een thuisblijven gekozen. Zoals we de familie echter kennen waren de Buijsjes er gedrieën toch, dan maar met hun SUV. Over de ware clubgeest gesproken!! Ontzaglijk leuk om voor sommigen na een hele tijd elkaar weer eens te zien en te spreken.
Na de koffie legde Maarten ons de route uit: hij had gekozen voor een rit steeds zo’n 10 kilometer vanaf Maastricht, dus heel Maastricht rond. En je weet niet half hoe mooi die streek is en hoe goed die rit was uitgezet. Met de uitbater van Vaeshartelt was het niets geworden, dus het lunchprogramma was afhankelijk van het particulier initiatief. Geen punt, voor ons vieren betekende dat een stop in de tweede helft van de rit, opnieuw in Kanne-Riemst. Heerlijke mosselen met friet gegeten, terwijl de anderen zich op de grotchampignons stortten. Maarten, Luana en hun dochtertje alsmede onze voorzitter Klaas en zijn Marion hadden dezelfde gedachte gehad, dus helemaal zonder Stagclub zaten we er niet.
In de tussentijd had Jaap van Deuren kans gezien het uitlaatsysteem van zijn Stag door collega Van Dilst een gevoelige klap toe te laten brengen. Toch maar goed dat Maarten zich uit het begin van zijn bestuurstijd onder mijn toenmalige voorzitterschap nog de clubdisclaimer had weten te herinneren. Op de een of andere wijze heeft ons huidige bestuur trouwens iets met de uitlaatsystemen: eerder liet onze voorzitter al eens zien hoe mooi zo’n systeem eruit ziet als het onder je auto vandaan is gehaald. Maar voor dat soort situaties hebben ze inmiddels clubpetjes en heuse paraplus met ons mooie logo ingevoerd, dus onthand zijn we nooit.
Na een zeer fraaie en goed uitgezette rit eindigden we bij een heus fort, dat Maastricht vanaf een heuvel (de Pietersberg) domineert. Zoals dat in het Zuiden hoort: met een goed etablissement ernaast. Na een fraaie dankspeech van voorzitter Klaas en wat drankjes en hapjes toog eenieder weer huiswaarts, een ontzettend leuke ervaring rijker. Dat er nog veel van dit soort ritten mogen komen.
Ronald en Trudy Emons
|
