|
Deutschlandtreffen september 2104
Jullie buitenlandreporter was kort na het Maastrichtweekend van de SCN dit keer in de buurt van Hamburg, op het Deutschlandtreffen van de TSCD. Een club, ongeveer net zo groot als die van ons, in het rijke bezit van 3 garagisten, met evenals bij de SCN een relatief vaste kern en waar gelukkig, net als bij de SCN, steeds weer nieuwe leden zich voor een clubevenement inschrijven.
W e vertrokken met een licht bewolkte lucht om ter hoogte van Hengelo een hoop somberheid te zien hangen. Optimist als ik ben leek het me meer met mist dan met iets anders van doen te hebben en het moet worden gezegd: het aantal druppels uit de lucht is uiterst beperkt gebleven om, eenmaal aangekomen, geleidelijk aan plaats te maken voor steeds meer zon. De Duitse Autobahn is heerlijk om over heen te blazen maar bevat echter, net als die in Nederland, zijn verraderlijke momenten met STAU’s . En dan sta je plotseling helemaal stil, je afvragend waarom dat nou toch zo moet zijn. Hamburg is overigens niet naast de deur en het kostte ons zowel op de heen- als op de terugweg inclusief een koffiebreak toch meer dan 5 ½ uur. Maar de Stag vond het heerlijk en bracht zijn verbruik terug naar een aangename 1:10 om dat verbruik trouwens tijdens de rit op de volgende dag weer richting de 1:8 te laten toenemen.
Enfin, Trudy en ik checkten ons snel in en vroegen de dame aan de hotelbalie hoe we het beste in de stad Hamburg zelf konden komen. Het advies was: rij naar de P+R in Harburg en neem van daar uit de S-Bahn naar het Hauptbahnhof. Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen uur na aankomst in het hotel bevonden we ons hartje centrum van Hamburg. Voor degenen die de stad niet kennen (wij waren er nu pas voor het eerst): het wordt niet voor niets het Venetië van het noorden genoemd. Er zijn, net zoals in Rotterdam, veel waterpartijen, veel oude veemgebouwen en, anders dan in Rotterdam, je kunt er perfect shoppen. Ik ontdekte dat ik mijn Cubaanse sigaren was vergeten; geen probleem, er was een uitstekend uitgeruste sigarenzaak met plenty keus. Voor degenen die Prada verslaafd zijn: er is een Prada shop. En ga zo maar door. Trudy en ik hebben een fors eind gelopen. Van het Hauptbahnhof naar de Binnenalster en van daaruit langs het Rathaus over de Neuer Wall naar de Deichstrasse om het Hafencity te bezichtigen. Net de Kop van Zuid, maar dan zeker zo interessant, met een hoop houten loopbruggetjes over de diverse waterpartijen. Van daar af langs een grappig uitziend oud politiebureau aan de Binnenhafen richting de Landungsbrücken tot aan het restaurant aan de St.-Pauli Fischmarkt. Heerlijk zeetong gegeten voor een habbekrats. En na de maaltijd, terwijl het al wat begon te schemeren, door naar Altona om van daar uit weer S31 terug naar het Hauptbahnhof en verder naar Harburg Bahnhof te nemen, waar de trouwe vierwieler op ons stond te wachten. Aangekomen in het hotel nog een gezellig eind aan de avond gebreid met de reeds in ruime getale aanwezige TSCD leden en hun partners. Altijd weer ontzettend leuk om elkaar na zoveel jaar weer te zien en te spreken.
De volgende ochtend was het wekker zetten teneinde op tijd bij het ontbijt te zijn en de ritinstructies te ontvangen. Dit pas na een gloedvolle en hartelijke speech van voorzitter Christian Schlüter, gevolgd door een woord van welkom van een parlementslid van de deelstaat. Een lange rit, en als ik zeg lang, dan bedoel ik ook lang, stond voor de boeg. We zouden die dag 170 km door de prachtige omgeving ten zuidwesten van Hamburg rijden, met af en toe even weer de touch met de rivier de Elbe, onder meer met een prachtig uitzicht op Blankenese. De rit was perfect uitgezet en op gezette tijden werd er gestopt om wat te drinken of de inwendige mens weer op krachten te brengen. En……….de weergoden waren ons goed gezind, dit in schril contrast tot wat kennelijk het jaar tevoren in Goslar het geval was geweest: toen kwam de regen met bakken uit de lucht. Ik kan nog steeds genieten van een lange rij van dezelfde auto’s met alleen verschillende kleuren en kentekens. Waarbij de Duitse kentekenplaten zoveel informatiever zijn dan die in Nederland. De drie Engelse Stags die deel uitmaakten van de in totaal 22 aanwezige Stags hebben een nummerbord waar ik ook niet wijzer van word trouwens.
Zoals bij ons ook het geval is konden sommige TSCD leden niet met hun eigen Stag komen omdat die op dat moment aan verzorging toe waren. Er reden dus nog de Morgan van Karin en Lambert Korff en een TR6 mee plus wat MPV’s en een Lancia Thema (model Chrysler). Onder de aanwezigen ook ons oud lid Milko Arseniev, duidelijk ouder geworden en liefdevol begeleid door een eveneens oudgediende (maar dan van de TSCD) Detleff Bleck. Van Milko kwam meteen de vraag of ik hem op de hoogte wilde houden over onze ESM in Bergen op Zoom.
’s Avonds terug had iedereen wel het gevoel die dag voldoende kilometers achter de rug te hebben waarna in een plezierige ambiance met enkele glazen sekt de start voor de avond werd gegeven. Daar liet de vice-voorzitter, Jobs von Bruchhausen, zich bij het speechen evenmin onbetuigd, waarna we ons op het buffetdiner stortten en dat met enkele flessen Grauburgunder “vernatten”.
Zoals dat nu eenmaal gebeurt breekt dan al weer snel de zondag aan, een laatste dag van het evenement, richting Lüneburger heide. Een prachtige rit met mooi weer, ook al zat de omslag er aan te komen. Eenmaal aangekomen ter plekke gingen we met paard en wagen omhoog richting het restaurant waar de lunch en het afscheid ons stonden te wachten. Trudy en ik bedachten dat dit toch wel erg veel tijd zou kosten, dus eenmaal boven gekomen namen we afscheid en hebben we een heerlijke wandeling terug naar het dorpje Undeloh, waar de Stags op een speciaal gereserveerde parkeerplaats te ruste waren gelegd, gemaakt. Om op de terugweg tussen Bremen en Osnabrück weer in de kennelijk onvermijdelijke file te geraken waardoor we bevestigd kregen dat we de juiste keus hadden gemaakt om op tijd te vertrekken. We zien terug op een uiterst geslaagd weekend met vele indrukken. De Stag heeft in een lang weekend zonder enig probleem wederom een dikke 1000 km afgelegd zodat we aan het eind van dit jaar wellicht toch nog de 5000 km halen die we naar onze mening tenminste met hem per jaar moeten rijden.
Ronald Emons
|
