19e Meeting van de Belgian Stag Owners Club.

Op zondag 3 september 2006 werd deze rit gereden, beter bekend als de “Genk-rit” omdat de rit zich naar de traditie van onze Belgische zusterclub rondom Genk afspeelt. Gilbert en Yvette Rongé, die de motor  zijn achter deze rit maar ook van de Belgische club, zijn er weer in geslaagd er een zeer aangename dag van te maken. Weliswaar begon de dag druilerig, voor het eerst sinds al die 19 keer maar allengs werd het toch beter en gingen links en rechts de kappen open.

Een goede sfeer, die begon al aan het gezamenlijke ontbijt. Compleet met gebakken ei en spek. Er deden zo’n 27 auto’s mee waarvan toch 6 Nederlandse. Maar ook waren er Duitse en zelfs Engelse deelnemers.  Aan het ontbijt mocht ik kennis maken met één van onze nieuwe leden. Die ik meteen onze nimmer volprezen clubthermometer heb uitgereikt.

De rit zelf ging over zo’n 70 kilometer verharde wegen door het groene hart van Belgisch Limburg. Afwisselend bossen en weiland. Het geloei van een koe bleek echter afkomstig van de claxon van een Duitse Stag!

In het plaatsje Meeuwen was een eerste stop, bij de kroeg op het Dorpsplein, zoals het hoort tegenover de kerk. Tijd voor een pintje!

Kenmerkend voor de Genk-rit is telkensweer dat er prijzen te winnen zijn. Door een aantal vragen tijdens de rit correct te beantwoorden, letters langs de route terug te vinden enzovoorts. Maar onder die vragen zitten wel instinkers. Belgische foefkens zal ik maar zeggen. Zo was er de vraag: Hoeveel vogels staan er op huis nummer 5?

Aán het huis hing een ornament met drie vogels dus menigeen vulde in: drie. Maar óp het huis zat er géén, dus nul en dat was het goede antwoord. Behalve natuurlijk voor die enkele Nederlandse deelnemer die bij passage van het betreffende huis drie duiven (of spreeuwen, dat wist hij niet) op het dak had zien zitten. Een Nederlands foefke zeg maar. Ook de vraag “Hoe oud werd Josephina” gaf aanleiding tot discussie. Was ze nu 97 of 98? 97 maar 98 werd ook goedgekeurd en dat kán natuurlijk niet.

Afgesloten werd, eveneens traditiegetrouw, met een dinner in de Abdijhoeve. Zeer gezellig en lekker eten. De prijsuitreiking verliep zonder verder gemorrel en de thuisreis kon zo rond half zeven ’s avonds weer worden aanvaard. Knap hoe zo’n leuke dag voor zo’n bescheiden budget kan worden georganiseerd. Een leuke club, die Belgische zusterclub. En plezierig dat wij gast mochten zijn. Gilbert en Yvette: vanaf deze plaats nog maar eens bedankt voor deze uiterst plesante dag!

Martin Kerkhof